Blog

W filmie, od którego wszystko się zaczęło, testy nuklearne budzą starożytnego potwora chcacego ukarać ludzkość za jej naukową i technologiczną arogancję. Godzilla jest żywym ucieleśnieniem okropności wojny atomowej i potężnym przypomnieniem, że rzekome „panowanie” ludzkości nad naturą jest ułudą.

Daleka od kampowego uroku późniejszych filmów, oryginalna “Gojira” jest tragiczną historią, która wyraźnie przedstawia pokoleniową traumę II wojny światowej i kończących ją ataków nuklearnych. Widać tu również głęboko zakorzeniony niepokój o przyszłość powojennej Japonii, sugerujący, że poczucie bezpieczeństwa narodowego jest iluzją, którą łatwo rozbijają potwory zrodzone z błędów przeszłości, tutaj przybierające postać Godzilli.

Reżyser Hideaki Anno (“Evangelion”) otrzymał zadanie przywrócenia Godzilli do jej dawnej świetności i odniósł sukces pod każdym względem. Shin Godzilla to fantastyczne zmodernizowanie potwora, po raz kolejny pokazanego w postaci nieubłaganej siły natury zdolnej rzucić rządy na kolana.

Shin Godzilla przedstawia również satyryczne podejście do biurokratycznej czarnej dziury, która pojawia się podczas federalnej reakcji kryzysowej. Anno pokazuje w drobiazgowych szczegółach, w jaki sposób łańcuch dowodzenia w japońskim rządzie może działać w obliczu kryzysu na poziomie Godzilli, co sprawia, że film jest realistyczny i przejmujący.

“Godzilla kontra Biollante” zawiera wszystko to, czego oczekuje się od świetnego filmu z Godzillą – niesamowite efekty specjalne, naukowy amok i ciekawą fabułę, która gra na politycznych niepokojach epoki. Po jednym z ataków Godzilli na Tokio rządy całego świata walczą o zdobycie próbek jej komórek i rozpoczynają swego rodzaju wyścig zbrojeń, próbując znaleźć wojskowe zastosowania dla tkanki potwora. Tymczasem pogrążony w żałobie ojciec uruchamia łańcuch wydarzeń, które uwolnią najstraszliwszego przeciwnika Godzilli.

“Godzilla kontra Biollante” jest (słusznie) uważana za jeden z najlepszych filmów franczyzy epoki Heisei.

Według krytyków Ostatnia Wojna bywa opisywana jako głupia lub niespójna. Nic bardziej mylnego – “Godzilla – Ostatnia wojna” to filmowe odtworzenie dziecka uderzającego o siebie figurki kaiju (japońskie słowo oznaczające niebezpieczne zwierzę, bestię nieznanego pochodzenia) i tworzącego po drodze fabułę (w dobry sposób). Czy fabuła i postacie wytrzymują logiczną analizę? Zdecydowanie nie. Czy to świetny film? Zdecydowanie tak.

W filmie prawie każdy kultowy kaiju ustawia się w kolejce, aby walczyć z Godzillą w absolutnie niekonwencjonalnym, karkołomnym pogromie kaiju. Gdy akcja się rozpocznie, już się nie kończy, zamieniając typowo introspektywny ludzki dramat z innych tytułów w bitwę o supermoce w sztukach walki. Aha, i równolegle do walk kaiju toczą się bitwy z kosmitami.

Uwielbiany przez fanów potwór Mothra po raz pierwszy pojawia się na ekranie wspólnie z Godzillą w “Mothra kontra Godzilla” (nie mylić z “Godzilla kontra Mothra” z 1991 roku). I jest to jeden z najlepszych filmów z udziałem Mothry, która wyróżnia na tle innych kaiju tym, że jest siłą na rzecz dobra oraz obrońcą Ziemi i jej mieszkańców. Pod warunkiem, że żaden chciwy biznesmen nie będzie próbował wykorzystać jej jaj dla zysku.

W filmie o angielskim tytule “Godzilla, Mothra And King Ghidorah: Giant Monsters All-Out Attack” reżyser Shusuke Kaneko przedstawia nowe podejście do serii, czyniąc Godzillę z najbardziej nikczemną i przerażającą wersją potwora, jaką do tej pory sfilmowano.

Daleki od nieczułej siły natury, niezrozumianej istoty lub obrońcy ludzkości, jakim był w poprzednich filmach, ten Godzilla jest mściwym upiorem zrodzonym z okrucieństw przeszłości. To intensywne, ekscytujące i zupełnie nowe podejście do klasycznego potwora, którego nie mogą przegapić zarówno nowicjusze, jak i wytrawni fani.

Nawet jak na franczyzę o bitwach między ogromnymi potworami, Hedorah jest dziwna. Ucieleśnienie zanieczyszczenia, przerażająca bestia powstała dzięki toksycznym produktom ubocznym przemysłowej chciwości ludzkiego społeczeństwa sprawia, że Japonia ponownie jest zagrożona. Oczywiście wszystko splecione jest z absurdalną wręcz ilością psychodelicznego surrealizmu, który nadaje filmowi wyjątkowe miejsce w serii.

Jedną z doskonałych rzeczy w serii z Godzillą jest to, że jej filmy mogą być zarówno głębokimi rozważaniami na temat ludzkich skłonności do samozniszczenia, jak i całkowicie absurdalnymi opowieściami o podróżujących w czasie Furbies i latających mechanicznych dinozaurach. “Godzilla kontra Król Ghidorah” to jedna z takich dziwnych, ale uroczych historii w serii.

Film zawiera całkowicie niespójną fabułę podróży w czasie, kilka scen, które rażąco zdzierają z “Terminatora”, trochę słabo zamaskowanego japońskiego rewizjonizmu historycznego i cudownie złe aktorstwo. “Godzilla kontra Król Ghidorah” to rodzaj rozkosznego bałaganu i najlepsze przedstawienie króla Ghidorah, jednego z najpotężniejszych przeciwników Godzilli.

Film rozpoczynający „Monsterverse”, “Godzilla “z 2014 roku, jest odważnym przedstawieniem klasycznego potwora. Nie jest szczególnie ważna w kategoriach kaiju (Godzilla atakuje miasta, walczy z kilkoma potworami, a ludzie próbują wymyślić, jak ją powstrzymać), ale film ma kilka doskonałych sekwencji akcji i wiele niezapomnianych scen, które czynią go wyjątkowym. No i gra tam Brian Cranston.

Miłość, zdrada, kosmici, kaiju i Mechagodzilla zderzają się w ostatnim dziele twórcy Godzilli, Ishiro Hondy. Film po raz kolejny opowiada o ludzkim mieszaniu się w sprawy kaiju, ale tym razem we wszystko wmieszani są kosmici, którzy kontrolują Mechagodzillę.

“Powrót Mechagodzilli” to jedyny film z serii, w którym kobieta, Yukiko Takayama, została uznana za główną scenarzystkę. Rezultatem jej pracy jest zaskakująco poruszająca ludzka historia, która doskonale przeplata się z walkami potworów, a wszystko to przy doskonałym zachowaniu oryginalnego dziedzictwa Godzilli.

Największe szanse na statuetkę mają: “The Mandalorian”, “The Crown” i “WandaVision”. Na liście zobaczymy też takie tytuły, jak: “Gambit Królowej”, “Opowieść podręcznej”, “Bridgertonowie”, “The Boys”, czy “Saturday Night Live”.

Poniżej prezentujemy nominacje w najważniejszych kategoriach.

NAJLEPSZY FILM TELEWIZYJNY
„Dolly Parton: Cudownych Świąt!” – Netflix
„Oslo” – HBO
„Robin Roberts Presents: Mahalia” – Lifetime
„Sylvie’s Love” – Amazon Prime Video
„Wujek Frank” – Amazon Prime Video

NAJLEPSZY SERIAL DRAMATYCZNY
„The Boys” – Amazon Prime Video
„Bridgertonowie” – Netflix
„The Crown” – Netflix
„Opowieść podręcznej” – Hulu
„Kraina Lovecrafta” – HBO
„The Mandalorian” – Disney+
„Pose” – FX Networks
„This Is Us” – NBC

NAJLEPSZA AKTORKA W SERIALU DRAMATYCZNYM
Uzo Aduba, „Terapia”
Olivia Colman, „The Crown”
Emma Corrin, „The Crown”
Elizabeth Moss, „Opowieść podręcznej”
Mi Rodriguez, „Pose”
Jurnee Smollett, „Kraina Lovecrafta”

NAJLEPSZY AKTOR W SERIALU DRAMATYCZNYM
Sterling K. Brown, „This Is Us”
Jonathan Majors, „Kraina Lovecrafta”
Josh O’Connor, „The Crown”
Regé-Jean Page, „Bridgertonowie”
Billy Porter, „Pose”

NAJLEPSZA AKTORKA DRUGOPLANOWA W SERIALU DRAMATYCZNYM
Gillian Anderson, „The Crown”
Helena Bonham Carter, „The Crown”
Madeline Brewer, „Opowieść podręcznej”
Ann Dowd, „Opowieść podręcznej”
Aunjanue Ellis, „Kraina Lovecrafta”
Emerald Fennell, „The Crown”
Yvonne Strahovski, „Opowieść podręcznej”
Samira Wiley, „Opowieść podręcznej”

NAJLEPSZY AKTOR DRUGOPLANOWY W SERIALU DRAMATYCZNYM
Giancarlo Esposito, „The Mandalorian”
O-T Fagbenle, „Opowieść podręcznej”
John Lithgow, „Perry Mason”
Tobias Menzies, „The Crown”
Max Minghella, „Opowieść podręcznej”
Chris Sullivan, „This Is Us”
Bradley Whitford, „Opowieść podręcznej”
Michael K. Williams, „Kraina Lovecrafta”

NAJLEPSZY SERIAL KOMEDIOWY
„Czarno to widzę” – NBC
„Cobra Kai” – Netflix
„Emily w Paryżu” – Netflix
„Stewardessa” – HBO
„Hacks” – HBO
„The Kominsky Method” – Netflix
„PEN15” – Hulu
„Ted Lasso” – Apple TV+

NAJLEPSZA AKTORKA W SERIALU KOMEDIOWYM
Aidy Bryant, „Shrill”
Kaley Cuoco, „Stewardessa”
Allison Janney, „Mamuśka”
Tracee Ellis Ross, „Czarno to widzę”
Jean Smart, „Hacks”

NAJLEPSZY AKTOR W SERIALU KOMEDIOWYM
Anthony Anderson, „Czarno to widzę”
Michael Douglas, „The Kominsky Method”
William H. Macy, „Shameless”
Jason Sudeikis, „Ted Lasso”
Kenan Thompson, „Kenan”

NAJLEPSZA AKTORKA DRUGOPLANOWA W SERIALU KOMEDIOWYM
Aidy Bryant, „Saturday Night Live”
Hannah Einbinder, „Hacks”
Kate McKinnon, „Saturday Night Live”
Rosie Perez, „Stewardessa”
Cecily Strong, „Saturday Night Live”
Juno Temple, „Ted Lasso”
Hannah Waddingham, „Ted Lasso”

NAJLEPSZY AKTOR DRUGOPLANOWY W SERIALU KOMEDIOWYM
Carl Clemons-Hopkins, „Hacks”
Brett Goldstein, „Ted Lasso”
Brendan Hunt, „Ted Lasso”
Nick Mohammed, „Ted Lasso”
Paul Reiser, „The Kominsky Method”
Jeremy Swift, ” Ted Lasso”
Kenan Thompson, „Saturday Night Live”
Bowen Yang, „Saturday Night Live”

NAJLEPSZY SERIAL LIMITOWANY LUB ANTOLOGIA
„Mogę Cię zniszczyć” – HBO
„Mare z Easttown” – HBO
„Gambit królowej” – Netflix
„Kolej podziemna” – Amazon Prime Video
„WandaVision” – Disney+

NAJLEPSZA AKTORKA W SERIALU LIMITOWANYM, ANTOLOGII LUB FILMIE TELEWIZYJNYM
Michaela Coel, „Mogę Cię zniszczyć”
Cynthia Erivo, „Geniusz: Aretha”
Elizabeth Olsen, „WandaVision”
Anya Taylor-Joy, „Gambit królowej”
Kate Winslet, „Mare z Easttown”

NAJLEPSZY AKTOR W SERIALU LIMITOWANYM, ANTOLOGII LUB FILMIE TELEWIZYJNYM
Paul Bettany, „WandaVision”
Hugh Grant, „Od nowa”
Ewan McGregor, „Halston”
Lin-Manuel Miranda, „Hamilton”
Leslie Odom Jr., „Hamilton”

NAJLEPSZA AKTORKA DRUGOPLANOWA W SERIALU LIMITOWANYM, ANTOLOGII LUB FILMIE TELEWIZYJNYM
Renée Elise Goldsberry, „Hamilton”
Kathryn Hahn, „WandaVision”
Moses Ingram, „Gambit królowej”
Julianne Nicholson, „Mare z Easttown”
Jean Smart, „Mare z Easttown”
Phillipa Soo, „Hamilton”

NAJLEPSZY AKTOR DRUGOPLANOWY W SERIALU LIMITOWANYM, ANTOLOGII LUB FILMIE TELEWIZYJNYM
Thomas Brodie-Sangster, „Gambit królowej”
Daveed Diggs, „Hamilton”
Paapa Essiedu, „Mogę cię zniszczyć”
Jonathan Groff, „Hamilton”
Evan Peters, „Mare z Easttown”
Anthony Ramos, „Hamilton”

NAJLEPSZY TALK SHOW
„Conan”
„The Daily Show With Trevor”
„Noah”
„Jimmy Kimmel Live!”
„Last Week Tonight With John Oliver”
„The Late Show With Stephen Colbert”

NAJLEPSZY PROGRAM ROZRYWKOWY – KONKURS
“The Amazing Race”
“Nailed It!”
“RuPaul’s Drag Race”
“Top Chef”
“The Voice”

NAJLEPSZY PROGRAM OPARTY NA SKECZACH
„A Black Lady Sketch Show”
„Saturday Night Live”

Pełną listę nominowanych tytułów znajdziecie na www.emmys.com

Casting obsady powierzono Jarosławowi Boberkowi, który również wykreował jedną z postaci. W rolę T-800 wcielił się Szymon Mysłakowski, Sarah Connor przemówi głosem Moniki Obary, a jej synowi, Johnowi głosu użyczył Jakub Strach. Do współpracy przy projekcie został zaproszony również Artur Dziurman, Otar Saralidze, Olga Szomańska, Filip Gurłacz, Piotr Warszawski, Anna Gajewska, Borys Wiciński i wielu innych znakomitych aktorów. Za opracowanie dialogów oraz reżyserię odpowiedzialny jest Tomasz Niezgoda.

Więcej informacji już wkrótce.

Na czele jury oceniającego po raz pierwszy stanął Afroamerykanin – Spike Lee, który miał pełnić tę rolę już w zeszłym roku. Poza nim w jury zasiedli: Mati Diop, Mylene Farmer, Maggie Gyllenhaal, Jessica Hausner, Melanie Laurent, Medonca FIlho, Tahar Rahim oraz Song Kang Ho. Wiemy też już, że Honorową Złotą Palmę otrzyma Jodie Foster.

Filmy pokazywane będą w sekcjach: Konkurs Główny, Poza Konkursem, Pokaz Specjalny, Pokaz Nocny, Un Certain Regard oraz Premiery Cannes. Lista nominowanych tytułów prezentuje się na dzisiaj następująco:

Konkurs Główny:
„A Feleségem Története” Ildikó Enyedi
„Annette” Leos Carax (film otwarcia)
„Benedetta” Paul Verhoeven
„Bergman Island” Mia Hansen-Love
„Casablanca Beats” Nabil Ayouch
„Drive My Car” Ryusuke Hamaguchi
„Flag Day” Sean Penn
„Ha’berech” Nadav Lapid
„Hytti Nro 6” Juho Kuosmanen
„Julie (En 12 Chapitres)” Joachim Trier
„Kurier Francuski z Liberty, Kansas Evening Sun” Wes Anderson
„La Fracture” Catherine Corsini
„Les Intranquilles ” Joachim Lafosse
„Les Olympiades (Paris 13th District)” Jacques Audiard
„Lingui” Mahamat-Saleh Haroun
„Memoria” Apichatpong Weerasethakul
„Nitram” Justin Kurzel
„Par Un Demi Clair Matin” Bruno Dumont
„Petrov’s Flu” Kiriłł Sieriebriennikow
„Red Rocket” Sean Baker
„Titane” Julia Ducournau
„Tout S’est Bien Passé” François Ozon
„Tre Piani” Nanni Moretti
„Un Héros (A Hero)” Asghar Farhadi

Poza Konkursem:
„Aline” Valérie Lemercier
„Babi Jar” Siergiej Łoźnica
„Bac Nord” Cédric Jimenez
„De Son Vivant” Emmanuelle Bercot
„Emergency Declaration” Han Jae-Rim
„Stillwater” Tom Mccarthy
„The Velvet Underground” Todd Haynes

Pokaz Specjalny:
”Cahiers Noirs” Shlomi Elkabetz
„H6” Yé Yé
„Jane Par Charlotte” Charlotte Gainsbourg
„JFK Revisited: Through The Looking Glass” Oliver Stone
„O Marinheiro Das Montanhas” Karim Aïnouz

Pokaz Nocny:
„Oranges Sanguines” Jean-Christophe Meurisse

Un Certain Regard:
„After Yang” Kogonada
„Blue Bayou” Justin Chon
„Bonne Mère” Hafsia Herzi
„Commitment Hasan” Hasan Semih
„Freda” Gessica Généus
„House Arrest” Aleksiej German Jr.
“Lamb” Valdimar Jóhannsson
„Moneyboys” C.B Yi
„Noche De Fuego” Tatiana Huezo
„The Innocents” Eskil Vogt
„Un Monde” Laura Wandel

Premiery Cannes:
„Cow” Andrea Arnold
„Cette Musique Ne Joue Pour Personne” Samuel Benchetrit
„Evolution” Kornél Mundruczo
„In Front Of Your Face” Hong Sang-Soo
„Mothering Sunday” Eva Husson
„Serre-Moi Fort” Mathieu Amalric
„Tromperie” Arnaud Desplechin

Tradycyjnie lista filmów będzie jeszcze uzupełniana, a festiwal potrwa do 17 lipca.

Wyreżyserowany przez Davida Brucknera, z udziałem Rebeki Hall, “The Night House” zapowiada się jako intrygujące połączenie “Strefy mroku”, “Niewidzialnego człowieka” i klasycznych opowieści o duchach.

“Nie oddychaj” z 2016 r. był zaskakującym podejściem do filmów z kategorii “home invasion”. Film został tak dobrze przyjęty, że już wkrótce będziemy mogli zobaczyć drugą część mrożącej krew w żyłach historii przestępców planujących obrabować dom starszego mężczyzny, który nie jest tym, kim się zdaje.

Stań przed lustrem i powiedz jego imię pięć razy, a długo nie pożyjesz. Napisany przez Jordana Peele (“Get Out”, “Us”),, a wyreżyserowany przez DaCostę (“Captain Marvel 2”), ten reboot klasycznego slashera to pozycja absolutnie obowiązkowa dla fanów horrorów.

James Wan miał pełne ręce roboty w DCEU, a także w świecie serii “Obecność”, ale nie był zbyt zajęty, aby wyreżyserować zapowiadający się oryginalnie horror. Podobnie jak w przypadku “The Forever Purge” nie mamy zbyt wiele informacji na temat fabuły, co czyni tę premierę jeszcze bardziej ekscytującą.

Pierwotnie planowany na 2020 rok, “Halloween Kills” to już dwunasty film z serii o Miku Myersie. W rolach głównych zobaczymy Jamiego Lee Curtis, Judy Greer i Anthony’ego Michaela Halla, za reżyserię odpowiedzialny jest David Gordon Green (“Halloween” z 2018 roku, seria “Hellraiser”), a produkcją zajął się John Carpenter.

Oczywiście najwięcej nowych horrorów zobaczymy w okolicach Halloween i “Antlers” jest jednym z najbardziej oczekiwanych. Po kilkukrotnie przesuwanym terminie premiery wreszcie zobaczymy tę mroczną i pełną legendarnych stworzeń opowieść produkcji Guillerma del Toro.

Steelberg to artysta, który na swoim Instagramie prezentuje swoją miłość do filmów oraz lat 80. i udowadnia, że nie ma lepszego sposobu żeby połączyć te 2 rzeczy niż VHS. Tworząc okładki kaset dba o każdy szczegół: naklejki, ceny i przeceny, formaty, fonty itp. Zobaczcie sami!

Źródła zdjęć:
https://www.instagram.com/iamsteelberg/

Od przytłaczającej ciszy kosmosu, po pozycjonowanie ziemskich satelitów na orbicie, Odyseja była w swoim czasie (i wciąż jest) wyjątkowo zbliżonym do prawdy filmem. Kubrick konsultował się z niezliczonymi autorytetami naukowymi kiedy rozpoczynał swój projekt i to widać. Przedstawienie siły odśrodkowej używanej na pokładzie Discovery One, proporcje wielkości statku kosmicznego (i czasu potrzebnego na podróż na Jowisza), przekąski astronautów – wszystko zostało dokładnie sprawdzone.

I, niestety, przemiana HAL-a 9000 z pomocnego, przyjaznego komputera kosmicznego do bezwzględnego, psychotycznego komputera kosmicznego też jest całkowicie prawdopodobna. Decyzja HAL o zabiciu załogi Discovery wynikała z instynktu samozachowawczego i chęci przestrzegania sprzecznych dyrektyw misji.

Dystopijny świat Łowcy Androidów jest uważany przez naukowców jako dokładne przedstawienie przyszłości naszej atmosfery. Burzowe, wiecznie czarne niebo wskazuje na atmosferę cierpiącą z powodu nadmiaru węgla, a niektóre technologie w filmie albo istnieją dzisiaj, albo są opracowywane. Europejska firma technologiczna Aeromobil twierdzi, że jej samochód-samolot będzie wkrótce dostępny, a Toyota próbowała już wprowadzić samochód z konstrukcją zbliżoną do poduszkowców.

Dodatkowo Philip K. Dick, autor książki “Czy androidy marzą o elektrycznych owcach”, na bazie której powstał film, przedstawił kilka zadziwiająco dokładnych przepowiedni: pisał o katastrofie jądrowej w sowieckiej Rosji do 1985 r. (katastrofa w Czarnobylu miała miejsce w 1986 r.) i klonowanie materiału genetycznego do 1993 r. (Owca Dolly została sklonowana w 1997).

Minęły prawie dwie dekady, odkąd “Kontakt” zadebiutował na wielkim ekranie i nadal należy do najbardziej dokładnych pod względem naukowym filmów, jakie kiedykolwiek wypuszczono. Ten fakt nie powinien nikogo dziwić — książka, która zainspirowała film z 1997 roku, została napisana przez Carla Sagana, jednego z największych na świecie umysłów naukowych w dziedzinie badań pozaziemskich.

Robert Zemeckis, reżyser „Kontaktu”, zainwestował mnóstwo czasu i energii w to, by film wytrzymał naukową próbę. Jodie Foster szukająca życia pozaziemskiego za pomocą sygnałów radiowych i tłumaczenie obcego języka za pomocą równań matematycznych mają mocne, naukowe podstawy.

„Deep Impact to prawie lekcja”, powiedział astronauta NASA Tom Jones. „Oglądanie filmu tak zgodnego z fizyką było miłą niespodzianką”.

Nie tylko fizyka jest mocną stroną “Dnia zagłady” – po pierwsze to, że amatorski astronom odkrył kometę zagłady jest wiarygodne, ponieważ to właśnie zapaleńcy-amatorzy są znani z tego, że dostarczają ogromnej ilości danych do społeczności astronomicznej.

Plan rządu, aby powstrzymać gigantyczną kosmiczną skałę (FIRE ZE MISSILES!) jest prawdopodobnie dokładnie tym, co wymyślilibyśmy w 1998 lub 2016 r., a megatsunami wywołane fragmentami komety rozpryskującej się na powierzchni Atlantyku jest uważane za bardzo dokładne. A jeśli pamiętacie, “Dzień zagłady” przewidział również pierwszego czarnoskórego prezydenta USA.

Spielberg spędził wiele godzin na konsultacjach z ekspertami branżowymi: inżynierami komputerowymi, guru technologii, fizykami, etc. tworząc, zdaniem wielu krytyków, jedno z najbardziej realistycznych i dokładnych wizji w historii science-fiction.

Wiele elementów technicznych przedstawionych w “Raporcie mniejszości” już istnieje: interfejsy komputerowe śledzące ruch, skanery siatkówki i wyświetlane HUDS. Inne są na wczesnym etapie rozwoju, jak np. oprogramowanie do rozpoznawania twarzy używane przez reklamodawców w centrach handlowych i na ulicach. A wersje beta systemu przewidującego przestępstwa są już testowane w USA.

Warto wiedzieć, że i tu Philip K. Dick “stał” za filmem – pisarz napisał bowiem opowiadanie na podstawie którego powstał “Raport mniejszości”.

Jeśli myślisz, że Wall-E to uroczy film dla dzieci, a nie dokładna prognoza dotycząca Stanów Zjednoczonych za 400 lat, to się mylisz. Ludzkość każdego dnia w coraz większym stopniu polega na technologii, zaawansowane technologicznie roboty zastępują żyjących, oddychających pracowników, eliminując ludzkie błędy i usprawniając proces produkcyjny, jesteśmy przyklejeni do swoich elektronicznych gadżetów, poziom otyłości jest coraz wyższy, a ludzie dosłownie wyrzucają śmieci do oceanu dla zabawy.

Jak na razie żaden film nie był w stanie powtórzyć tego, co Marsjanin osiągnął w 2015 roku. Jest uważany za najbardziej wierny naukowo film w historii Hollywood, w dużej mierze dzięki fantastycznej powieści Andy’ego Weira, na podstawie której powstał. Astrofizycy, naukowcy i astronauci zachwycają się tym, jak dobrze powieść Weira (i późniejsza adaptacja filmowa) uchwyciła realne, bardzo ludzkie elementy podróży kosmicznych – od obowiązków załogi i postawy, po strategie przetrwania Marka Watneya (Matt Damon).

Nadmuchiwany HAB? Już w trakcie produkcji. Ziemniaki, które hoduje i zbiera? W pełni osiągalne. Nawet manewr Richa Purnella, który przez wielu uważany jest za sprytny trick hollywoodzkiej magii, ma korzenie w nauce. Teoria „trajektorii wspomagania grawitacyjnego” została stworzona w latach sześćdziesiątych przez Michaela Minovitcha i wprowadzona w życie przez NASA podczas startu The Voyagers w 1977 r., – statku kosmicznego zaprojektowanego do odbycia wycieczki po najdalszych zakątkach naszego Układu Słonecznego.

Zaczynamy od razu z grubej rury – Świnka Piggy oparta jest na piosenkarce jazzowej Peggy Lee. Stworzona przez Bonnie Erickson postać miała pierwotnie nazywać się Miss Piggy Lee, jednak jej twórczyni postanowiła skrócić imię, żeby nie zdenerwować swojej idolki.

fot. peggylee.com 

Thomas Harris, jeszcze jako dziennikarz, przeprowadził w latach 60. wywiad z pacjentem psychiatrycznym Dykesem Askewem Simmonsem. Simmons siedział w celi śmierci w więzieniu stanowym Nuevo León w Monterrey za zabicie trzech osób. Simmons został postrzelony przez strażnika więziennego i leczony przez wykwalifikowanego lekarza więziennego, którego Harris nazywał „dr Salazar”. Kiedy Harris rozmawiał z Salazarem, ten zapytał Harrisa o ofiary Simmonsa, oszpecenie i naturę tortur. Strażnik więzienny powiedział później Harrisowi, że Salazar był mordercą, który mógł „zapakować swoją ofiarę w zaskakująco małe pudełko”.

Uważa się, że Salazar to Alfredo Ballí Treviño, ostatni przestępca skazany na karę śmierci w Meksyku w 1959 roku. Ballí był lekarzem, który zamordował swojego przyjaciela i kochanka Jesusa Castillo Rangela i okaleczył jego ciało. Był również podejrzany o zabicie i poćwiartowanie kilku autostopowiczów. Wyrok Balliego zamieniono na 20 lat i został zwolniony w 1981 roku. Po zwolnieniu Ballí kontynuował pracę jako lekarz w surowym gabinecie aż do swojej śmierci w 2009 roku

Tak, jak wujek Donalda, tak i Andrew Carnegie przepłynął ze Szkocji do Ameryki by odnaleźć – z sukcesem – fortunę. No i to wgłębienie z lewej strony głowy – na bank od skakania do skarbca!

fot. greelane.com

Nazywany “The Bayonne Bleeder” Chuck Wepner nie był szanowanym bokserem, dopóki nie stoczył walki z Muhammadem Alim. Chuck wytrzymał 15 rund, kładąc Aliego na deski w 9. rundzie. Pojedynek przegrał na 19 sekund przed końcem ostatniej, 15. rundy, gdy został trafiony przez Alego, a sędzia, wyliczywszy Wepnera do siedmiu i widząc go nadal zamroczonym, zakończył starcie, ogłaszając techniczny nokaut. Sylwester Stallone napisał “Rockiego” krótko po obejrzeniu tej walki.

Chuck Wepner sam w sobie jest niezwykle barwną i nietuzinkową postacią, a jego życie to gotowy scenariusz na na film. Tego samego zdania byli producenci – w 2016 r. na ekrany wszedł „Bleeder” („Droga Mistrza”). W rolę kontrowersyjnego boksera wcielił się Liev Schreiber.

fot. factrepublic.com

Za postacią genialnego detektywa kryje się Eugène-François Vidocq – złodziej, który został pierwszym prywatnym detektywem i utworzył dział kryminalistyki we francuskiej policji. Jest uważany za ojca nowoczesnej kryminologii i zainspirował również takich pisarzy, jak Hugo, Poe czy Balzac.

1. Skazani na Shawshank (1994)

2. Zielona Mila (1999)

3. Lśnienie (1980)

4. Stań przy mnie (1986)

5. Misery (1990)

1. Carrie (1976)

2. Pokój 237 (2013)

3. Skazani na Shawshank (1994)

4. Gra Geralda (2017)

5. Misery (1990)

1. Carrie (1976)

2. Stań przy mnie (1986)

3. Martwa strefa (1983)

4. Dolores Claiborne (1995)

5. Lśnienie (1980)

1. Stań przy mnie (1986)

2. Skazani na Shawshank (1994)

3. Zielona Mila (1999)

3. Misery (1990)

4. Cujo (1983)

Absolutnie fantastyczny koncept, scenografie i stroje, a do tego świetna gra aktorska Jennifer Lopez i Vincenta D’Onofrio. “Cela” to historia psycholog Catherine Deane (Jennifer Lopez), uczestniczki eksperymentu, w którym wirtualna rzeczywistość jest wykorzystywana do projekcji świadomości na psychikę pacjentów w śpiączce. Deane zostaje namówiona przez agentów FBI, by wejść w psychikę niedawno schwytanego seryjnego mordercy i pomóc zlokalizować jego ostatnią porwaną ofiarę.

Uznawane przez wielu krytyków za arcydzieło “Ludzie dzieci” to film, który nie przeszedł bez echa, jednak to echo zbyt szybko przebrzmiało. Choć film nigdy nie był szeroko rozpowszechniany, ani nie odniósł sukcesu komercyjnego, otrzymał kilka nominacji do Oscara.

Wyreżyserowany przez Alfonso Cuaróna film przedstawia przyszłość po nieznanej pandemii, która powoduje, że wszystkie kobiety są bezpłodne. Z biurokratą w jednej z niewielu ocalałych cywilizacji, Theo (Clive Owen), kontaktuje się grupa podziemnych aktywistów kierowanych przez jego byłą żonę, których zadaniem jest przemycenie w bezpieczne miejsce ciężarnej uchodźczyni (Clare-Hope Ashitey).

Wyreżyserowany przez Neilla Blomkampa i zainspirowany podobnymi wydarzeniami w Dystrykcie Szóstym podczas reżimu apartheidu w RPA “Dystrykt 9”, rozgrywa się w alternatywnej wersji Johannesburga, gdzie budowany jest obóz dla przypominających owady kosmitów. Po tym, jak obóz pogrąża się w nędzy, rząd zatrudnia producenta broni, aby przeniósł kosmitów do nowego obozowiska.

Wyreżyserowany przez Joe Cornisha “Atak na dzielnicę” podąża za grupą nastolatków z południowego Londynu, którzy zostają wciągnięci w walkę z obcymi próbującymi zniszczyć ich dzielnicę. Pomagają im w tym fajerwerki, improwizowana broń i pomieszczenie do uprawy konopi. Film będący doskonała i śmieszną satyrą na klasyczną narrację inwazji obcych nie odniósł jednak kasowego.

Film, który powinien być przynajmniej w połowie tak popularny, jak “Stranger Things” został niestety niezwykle szybko zapomniany. A przecież każdy, kto go widział wie, że jest to rozrywka w czystej postaci, poprowadzona tak, że widz ma wrażenie, że ogląda takie filmy, jak “E.T.”, “Bliskie spotkania III-go stopnia”, czy – najbardziej zbliżony – “The Goonies”.

Nastolatek Joe Lamb (Joel Courtney), wstrząśnięty niedawną śmiercią matki, rozpoczyna z przyjaciółmi produkcję horroru na stanowy konkurs. Podczas nocnych zdjęć grupa jest świadkiem gwałtownego wykolejenia pociągu, z którego ucieka przerażające monstrum. Nastolatkowie rozpoczynają walkę z terroryzującym miasteczko potworem, w którego nikt nie wierzy.