Blog

Jeśli chodzi o filmy na podstawie gier, “Mortal Kombat” w reżyserii Paula W. S. Andersona jest najlepszym z najgorszych. Cytując recenzję z Empire: „Twórcy filmu próbowali rozwiązać problem przekształcenia doświadczenia, które składa się jedynie z serii walk w opowieść… ignorując go i prezentując film, który składa się jedynie z serii walk”.

Zdobywca aż 1% dobrych opinii na Rotten Tomatoes został wyreżyserowany przez Uwe Bolla – króla złych adaptacji. W filmie znaleźć można wszystko: bramy do alternatywnych wymiarów, blond archeolożki, seks, szalonych naukowców, oślizgłe psie potwory, specjalne siły wojskowe zaprojektowane do walki z oślizgłymi psimi potworami, Tarę Reid, bitwy z bronią w zwolnionym tempie, „Matrixa” oraz pościgi samochodowe. I oczywiście dziesięciominutowe czytanie historycznego zwoju, otwierające historię.

Aż o 3% lepszy film Uwe Bolla, House of the Dead, to wyjątkowe przedstawienie kiepskiej choreografii, koszmarnie wyrenderowanych eksplozji głów i mocno nieudanych strzelanek. Opisywany jako jeden z najgorszych współczesnych filmów oraz przykład wyjątkowej technicznej i reżyserskiej niekompetencji, nie mógł nie znaleźć się na tej liście.

W ekranizacji gier Uwe Boll był naprawdę zapracowany. Wampiry w jego wydaniu nie zachwyciły nikogo, a Elizabeth Weitzman z Daily News napisała o reżyserze “Boll jest najlepszy w tym, co robi, a to co robi, to naprawdę okropne filmy”.

Nie chcielibyśmy się powtarzać, ale… Uwe Boll. Film zaczyna się od “zabawnego” spojrzenia na ataki z 9/11, przechodzi przez park rozrywki, w którym kobiety noszą bikini i wąsy Hitlera, a kończy się wystrzeleniem przez Georga W. Busha bomb atomowych w kierunku Chin i Pakistanu. Zaskakująco reżyser nie zdobył funduszy na Postal 2, zbierając na Kickstarterze mniej niż 30.000 dolarów.

Podobno Pokemona 3 nie da się oglądać bez zatyczek do uszu i prozacu, ale branża filmowa ewidentnie niczego się nie nauczyła na tej porażce, bo już rok po niej powstał Pokemon 4Ever, któremu udało się to, co podobno jest niemożliwe – zabić Pokemona.

Biorąc pod uwagę, jak postacie z Maxa Payne’a biegają w miejscu wydawałoby się, że jednak mamy do czynienia z bugiem w grze. Filmu nie uratowała nawet obsada (mamy tu na myśli Milę Kunis, bo po Marku Wahlbergu nie spodziewaliśmy się zbyt wiele).

FIlm Chloé Zhao, z genialną Frances McDormand w roli głównej, zwyciężył w tej kategorii z nominowanymi tytułami: Ojciec, Judas and the Black Messiah, Mank, Minari, Obiecująca. Młoda. Kobieta, Sound of Metal i  Proces Siódemki z Chicago.

Nomadland otrzymał również Oskara za: reżyserię i dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej.

W tej kategorii nominowani byli: Riz Ahmed za Sound of Metal, Chadwick Boseman, Ma Rainey: Matka Bluesa, Gary Oldman za rolę w Mank i Steven Yeun za Minari.

Film otrzymał również Oskara za najlepszy scenariusz adaptowany.

Pozostałe nominowane: Viola Davis, Andra Day, Vanessa Kirby, Carey Mulligan.

Aktor rywalizował o statuetkę ze swoim kolegą z planu, LaKeithem Stanfieldem oraz: Sachą Baronem Cohenem za Proces Siódemki z Chicago, Leslim Odomem Jr za One Night in Miami i  Paulem Raci za Sound of Metal.

Film otrzymał również statuetkę za najlepszą piosenkę (“Fight for you”).

Nominowane w tej kategorii były również: Maria Bakalova, Glenn Close, Olivia Colman i Amanda Seyfried.

Film pobił w tej kategorii nominowanych: Judas and the Black Messiah, Minari, Sound of Metal i Proces Siódemki z Chicago.

Tenet zwyciężył  w tej kategorii z tytułami: Love and Monsters, Niebo o północy, Mulan i The One and Only Ivan.

Wyreżyserowana przez Carpentera historia grupy badawczej zaatakowanej na Antarktydzie przez obcą istotę jest jak incepcja. Reżyser nakręcił ją pod pozorem stworzenia remaku filmu Howarda Hawksa “Istota z innego świata”, jednak w dużej mierze oparł się na powieści “Who Goes There?” Johna W. Campbella. Stworzył tym samym znacznie bardziej wierną książce adaptację, niż jego poprzednik. Niemniej jednak “Coś” jest remakiem..

Trudno wyobrazić sobie “Kult” i właściwie jakikolwiek film z Nicolasem Cagem bez Nicolasa Cage’a. Jednak oryginalny The Wicker Man powstał w 1973 roku i ma doskonałe noty, a Sir Christopher Lee uważa swoją rolę w filmie za jedną ze swoich najlepszych aktorskich kreacji.

Film jest remakiem francuskiego obrazu Trois hommes et un couffin z 1985 r. Reżyser francuskiej wersji, Coline Serreau, prawie wyreżyserował amerykański remake, ale ostatecznie zrezygnował. Pomysł mężczyzn wychowujących dzieci jest tak popularny, że istnieją co najmniej 4 różne indyjskie przeróbki filmu.

Mogłoby się wydawać, że film o romansie toczącym się mailowo nie mógł powstać w innym niż lata 90. czasie, ale okazuje się, że ta romantyczna historia z ukochanymi aktorami Ameryki nie jest oryginalna.

“Masz wiadomość” jest inspirowana sztuką Parfumerie Miklósa László, którą wcześniej przerobiono na dwa filmy: “Sklep za rogiem” w 1940 r. i “Dziewczynę z Chicago” w 1949 r. Oczywiście wymiana listów w tych obrazach odbywała się w tradycyjny, staroświecki sposób.

“Człowiek z blizną” to prawdopodobnie jedna z najbardziej znanych twarzy Ala Pacino i trudno sobie wyobrazić inną jej odsłonę, ale nie był pierwszym, który zagrał tę rolę. Film jest remakiem filmu z 1932 roku o tym samym tytule. Co ciekawe, reżyserem oryginału był Howard Hawkes, ten sam, który stworzył oryginalne “Coś”. Ewidentnie współcześni reżyserzy uważali, że mogą zrobić jego filmy lepiej ;).

Surrealizm w najlepszym wydaniu – wydaniu Luisa Buñuela. Ten zdobywca Oscara w kategorii Najlepszy Film Nieanglojęzyczny opowiada historię wysoko postawionych znajomych, którzy nie są w stanie zjeść razem obiadu, bo na przeszkodzie stają im coraz bardziej absurdalne wydarzenia.

> Obejrzyj teraz na Entclick.

Jeśli wyobrazić sobie idealnego obcego w ludzkiej formie, to nie ma lepszej kandydatury niż młody David Bowie. Tak też pomyślał Nicolas Roeg, reżyser “Człowieka, który spadł na Ziemię”. Bowie gra Newtona – obcego, który przylatuje na Ziemię, żeby znaleźć i przetransportować wodę dla swojej umierającej planety. Film jest ekranizacją powieści science-fiction Waltera Tevisa o tym samym tytule, uważanej za jedno z najwybitniejszych dzieł swojego gatunku.

> Obejrzyj teraz na Entclick.

Ostatnie w karierze Akiro Kurosawy dzieło to wariacja reżysera na temat Szekspirowskiego Króla Leara, skrzyżowana z historią japońskich wojen domowych i legendą o Morikawie, feudalnym władcy i ojcu trzech synów. Odrestaurowany w jakości 4K film gwarantuje oszałamiające doznania wizualne i emocjonalne.

> Obejrzyj teraz na Entclick.

Amerykańsko-francuski thriller w reżyserii Boaza Yoakina opowiada o Freshu (Sean Nelson) – 12-letnim chłopcu pracującym dla lokalnych handlarzy heroiny. Matka Fresha nie żyje, siostra jest narkomanką, a ojciec – włóczęga i pijak, ma zakaz widywania się z synem. Chłopak, chcąc porzucić dotychczasowe życie i wyciągnąć siostrę z uzależnienia, rozpoczyna intrygę kierującą przywódców dwóch gangów narkotykowych przeciw sobie.

> Obejrzyj teraz na Entclick.

Doskonały horror Johna Carpentera doczekał się już wielu remaków, ale żaden nie dorównał oryginałowi. Ta klasyczna opowieść o zemście zza grobu, w której zapłata za grzechy ojców jest nieunikniona, trzyma w napięciu do samego końca.

> Obejrzyj teraz na Entclick.

Były czasy, kiedy technologia 3D była zupełną nowością i jak na nowość przystało – bardzo drogą. Dlatego większość filmów była w 90% w 2D, a jedynie kilka scen powstawało w 3D i to dopiero w postprodukcji. IMAX eksperymentował z technikami filmowymi 3D od połowy lat 80., Disney również próbował swoich sił w trójwymiarze, ale żaden z wyprodukowanych filmów nie pozostał w pamięci kinomanów. .

Dopiero Avatar sprawdził się jako film 3D. Niezwykle drogi w produkcji, wygenerował ogromne przychody stał się jednym z najbardziej dochodowych filmów wszechczasów. .

Twórcy filmu, Daniel Myrick i Eduardo Sánchez zmienili branżę filmową nie korzystając ze scenariusza. „Odnaleziony materiał filmowy” był już wykorzystywany w powieściach od lat, a za pierwszy jego przykład w filmie uważa się Cannibal Holocaust.

Blair Witch Project nie jest tak naprawdę świetnym filmem. Nie jest nawet świetnym horrorem. Ale miał wspaniałą kampanię marketingową. Kiedy film był prezentowany na festiwalu w Sundance, wszyscy aktorzy byli wymieniani jako zaginieni lub zmarli. Oficjalna witryna filmu zawierała plakaty zaginionych osób i apele o informacje, a film był jednym z pierwszych, które miały wirusową kampanię marketingową. Film zawierał również oświadczenie ostrzegające publiczność, że to, co mają zobaczyć, to prawdziwy materiał filmowy. Tak nie było, ale kłamstwo pomogło sprawić, że Blair Witch Project stał się wielkim komercyjnym sukcesem i sprawiło, że niezliczona liczba horrorów przez następne 10 lat opowiadała o dzieciach z kamerą i miejskiej legendzie, o której nikt nigdy nie słyszał.

W 1975 roku na ekranach kin pojawił się prawdziwy potwór – tak przerażający, że spowodował ataki paniki u widzów, którzy kochali plażowanie i tak zły, że Steven Spielberg robił co mógł, by jak najmniej było go widać na ekranie. Tym samym udowodnił, że jeśli chodzi o potwory, stworzenie, którego nie widać, jest nieskończenie bardziej przerażające niż to, które możesz zobaczyć, a skomponowany przez Johna Williamsa motyw przewodni jest natychmiast rozpoznawalny nawet po blisko 50 latach.

Toy Story to pierwsza pełnometrażowa animacja wykonana w całości za pomocą animacji komputerowej. Film zrealizowany przez małą, niezależną firmę Pixar w 1995 roku był nowatorski, inteligentny i zabawny i stał się jedną z najbardziej lubianych animacji w historii kina. Stał się też początkiem końca tradycyjnej animacji – ostatnim ręcznie animowanym filmem był Kubuś Puchatek w 2011.

W niektórych przypadkach nie potrzeba wiele, żeby zmienić kinematografię. Czasem wystarczą napisy końcowe. Kojarzycie krótkie scenki po napisach końcowych? Zawdzięczamy je Muppetom, które jako pierwsze zmusiły nas do pozostania w kinie 10 minut dłużej. Tzw. post credit scene pokazywała Zwierzaka, który krzyczał do publiczności “Idźcie do domu!”.

Większość scenariuszy składa się z dialogów i wskazówek scenicznych. Kiedy Stanley Kubrick kręcił Odyseję Kosmiczną zdecydował, że jedna z tych rzeczy jest opcjonalna. Film wyróżniał się długimi okresami całkowitej ciszy. Pierwsze i ostatnie 20 minut filmu są pozbawione dialogów. Kubrick ograniczył również użycie muzyki, pozbawiając w ten sposób widzów zwykłych słuchowych wskazówek dotyczących tego, co widzą i co powinni czuć. Technika ta jest dość niepokojąca dla widzów, a jej przykład widzieliśmy niedawno w horrorze The Quiet Place.

Władca Pierścieni dał nam wiele rzeczy: hobbitów, elfów, krasnoludów, nowe spojrzenie na Nową Zelandię i zdrętwiałe siedzenia. Ale tym co sprawiło, że LOTR stał się przełomowym w kinematografii filmem, był Andy Serkis w kostiumie do przechwytywania ruchu. Chociaż eksperymenty z motion capture toczyły się już od jakiegoś czasu – na przykład postać Jar Jar Binksa w Gwiezdnych wojnach: Mroczne widmo, jako pierwsza użyła tej techniki, ale dopiero we Władcy Pierścieni: Dwie Wieże przechwytywanie ruchu wykonano w czasie rzeczywistym.

Nie do końca docenione w czasie premiery (nominacja Megan Fox do Złotej Maliny), a przecież doskonałe połączenie horroru i czarnej komedii. Opętana przez demona seksowna cheerleaderka morduje zakochanych w niej licealistów, a jej przyjaciółka próbuje zatrzymać tę krwawą łaźnię. Dodatkowo połączenie Karyn Kusamy jako reżyserki i Diablo Cody jako scenarzystki zaowocowało doskonałym i dowcipnym pokazaniem kobiecej seksualności, dzięki czemu film ogląda się w 2021 r. z prawdziwą przyjemnością i bez cringu.

W Shreku jest wszystko – smoki, alufelgi, żwirek kręcący z muchomorkiem i warstwy – dużo warstw. Prawda jest taka, że jeśli nie cytowałeś w życiu Shreka, to albo masz 5 lat, albo zraniłeś nas, zraniłeś wręcz na wskroś!

Zanim Unbreakable Kimmy Schmidt dostała osiemnaście nominacji do nagrody Emmy, Elle Woods pokazywała, że wystarczy być miłą i bardzo wierzyć w siebie, a wszystko jest możliwe. FIlm, który stanowił doskonałą przeciwwagę dla innego hitu z lat ’00 – Wredne Dziewczyny – udowadniał, że pozory mylą, bogaty nie znaczy zły i nie ma rzeczy, której nie da się wyprodukować w cukierkowym odcieniu różu.

Żeby nie znać tych serii musiałbyś urodzić się i żyć pod kamieniem (jeśli tak jest – przepraszamy za to zdanie). Nie ma wątpliwości, że dzisiejsze kino nie byłoby takie samo bez tych produkcji.

FIlm, który rozpoczął szaleństwo 3D i sprawił, że tysiące ludzi doświadczyło “depresji pandory” – czyli nieutulonego żalu, że nie mogą żyć w idealnym, awatarowym świecie. Jedyna rzecz, która nie tylko dobrze się nie zestarzała, ale od samego początku była nie do zniesienia jest – nie, nie Jay Leno – to, że tytuł jednego z tych hitów został napisany fontem Papyrus.

Super Mario, Zelda, Gwiezdne Wojny, Street Fighter, Seinfeld, X-men, Smashing Pumpkins, Castlevania, Guitar Hero, Spinal Tap, The Simpsons czy Teenage Mutant Ninja Turtles to zaledwie ułamek niespodzianek, jakie ukryte są w tym filmie. Zacznij ich szukać, a ani się obejrzysz, a będzie poniedziałek!

Idealny film na Wielkanoc – może obejrzeć go cała rodzina, a Ty znajdziesz w nim nawiązania do m.in.: Lśnienia, Gwiezdnych Wojen, Odysei Kosmicznej, Monsters Inc., Gdzie jest Nemo, Ratatouille, Goosebumps czy Jurassic Park.

FIlm z najlepszą kampanią marketingową od czasu Blair Witch Project zawiera co najmniej setkę easter eggs, w tym: Hello Kitty, Czas na Przygodę, Wolverine, Batman, Zielona Latarnia, X-men, Spiderman, Gwiezdne Wojny, Wham!, Matrix, Liam Neeson, Blade – Wieczny Łowca i oczywiście Stan Lee.

Jeśli skończyliście już oglądać Deadpoola to wiecie, że Logan jest idealnym kandydatem na drugą połowę rodzinnej nasiadówki. W licznych easter eggs znajdziecie m.in.: X-Men: Apokalipsę, stare komiksy o podopiecznych Profesora X, słynną katanę i oczywiście Deadpoola.

Dom w Głębi Lasu (Cabin in the Woods) warto obejrzeć pierwszy raz dla zawartego w nim twistu, a drugi raz dla easter eggs. Ten, bezpośrednio nawiązujący do Martwego Zła, horror, kryje w sobie nawiązania do Obcego, Wzgórz, które mają oczy, Nocy Żywych Trupów, Hellraisera, American Psycho, Lśnienia, Bloba, Zabójcy z Kosmosu, Firefly, Silent Hill, Truman Show i całej masy filmów i gier z każdej praktycznie kategorii.

1. Kwestia Rambo to:

A. F*** you, asshole.

B. F*** off, okay?

2. Kwestia Terminatora to:

A. I need a vacation.

B. I wish I was back in Bragg now.

3. Kwestia Terminatora to:

A. Come with me if you want to live.

B. Go live your life ’cause you’ve got a good one.

4. Kwestia Rambo to:

A. I swear I won’t kill anyone.

B. I don’t want anymore hurt!

5. Kwestia Terminatora to:

A. She’s not a mission priority.

B. Mission accomplished.

6. Kwestia Rambo to:

A. Don’t take it personal.

B. Chill out, dickwad.

7. Kwestia Rambo to:

A. Humans inevitably die.

B. For me civilian life is nothing

8. Kwestia Terminatora to:

A. It has to end here.

B. Nothing is over.

I jak Ci poszło?

Kultowy już horror z 1988 roku w reżyserii Johna Carpentera. John Nada odkrywa, że kiedy włoży specjalne, przeciwsłoneczne okulary wszędzie widzi… Marka Zuckerberga. No może nie, ale blisko – wszędzie widzi nieludzkie istoty i ich podprogowe przekazy, które kontrolują ludzkie umysły. Nada, wbrew nazwisku, robi coś i zaczyna walczyć.

Kiedyś, zanim pojawili się vlogerzy, każda dziewczynka, kiedy dorośnie, chciała zostać Rambo. Kto by nie chciał! Teraz, kiedy jesteśmy już dorośli, warto przypomnieć sobie Sylvestra Stallone, którego już wtedy trudno było zrozumieć, mimo że prawie nic nie mówił. Ale jak już się odezwał…

Film w skrócie wygląda tak: młody malarz ma dość, chce zniszczyć swój obraz, ale w parku dopada go laska, zaczyna go – bez zapytania o zgodę! – całować, mówi, żeby nie niszczył obrazu i znika. Malarz zastanawia się, że co, ale nie niszczy obrazu. Potem dostaje zlecenie zaprojektowania okładki płyty piosenkarki, która okazuje się tym zboczeńcem z parku, a jednocześnie grecką muzą, która zstąpiła na ziemski padół, by inspirować artystów. Jak gdyby nigdy nic otwierają klub i robią show na wrotkach, po czym muza znika, ale zostawia sobowtóra. Emocjonalny rollercoaster.

Można też film obejrzeć dla ścieżki dźwiękowej, bo ta – w wykonaniu Electric Light Orchestra – była hitem amerykańskich list przebojów. Film nie za bardzo.

Z niecierpliwością wyczekiwany serial fantasy, o miejscu, które Kazik opisałby słowami “świeci neonami prawa strona, lewa strona cała wygaszona”, czyli połowa kraju okryta jest ciemnością i nie wiadomo o co chodzi. Teaser zapowiada się nieźle, ale trochę strach, że Netflix po drugim sezonie uzna, że czas robić coś nowego. Ile Fireflyów jeszcze zniesiemy?!

Na ten dzień zaplanujcie 3-daniowy obiad, bo historia o jedynym japońskim czarnym samuraju wbija się na Netflixa, jak katana w ciała wrogów Nobunagi. Nad serialem pracował LeSean Thomas, którego znacie z takich animowanych produkcji, jak The Boondocks, The Legend of Korra czy Black Dynamite.

Planując wieczór z Nagim Instynktem musisz pamiętać o kilku rzeczach:

1. Istnieje coś takiego jak internet i gify, także z tego filmu, które na pewno widziałeś. Nadal chcesz to obejrzeć z mamą?
2. Nagi Instynkt w niczym nie przypomina Nagiej Broni.
3. Film wyszedł w 1992 roku, jeśli nic o nim nie wiesz, to może należy Ci się ten wieczór z rodzicami.

Kyle MacLachlan to taki miły człowiek, nawet w Seksie w Wielkim Mieście był dżentelmenem w sypialni, co może pójść nie tak? Powiedzenie, że to, co dzieje się w Las Vegas, zostaje w Las Vegas jest prawdziwe tylko wtedy, kiedy nie widzisz tego na ekranie. Warto też się przyjrzeć plakatowi promującemu film – wiesz, że to nie jest litera “S”?

P.S. “Showgirls” jest jednym z dwóch (obok “Wyspy Piratów”) filmów, które doprowadziły wytwórnię Carolco Pictures do bankructwa, więc naprawdę nie ma po co.

No to to jest niezła pułapka, w którą mogą wpaść Twoi rodzice, a Ty razem z nimi. Po pierwsze brzmi jak “Gorączka Sobotniej Nocy”, albo “Dirty Dancing”, ale nimi nie jest, bo jest filmem o branży porno.

Po drugie grają w nim m.in.: Burt Reynolds, Julianne Moore, John C. Reilly i William H. Macy, który przecież jest takim spokojnym człowiekiem ;). A jednak! To, że ich ulubiony Bandyta umie kręcić nie tylko kierownicą, może okazać się ciosem, którego Wasza rodzina nie przetrwa.

Generalna zasada jest taka, żeby unikać oglądania z rodzicami filmów Larsa von Triera – nic się nie nadaje na miły, rodzinny wieczorek, ale jeśli mielibyśmy wybrać jeden film z jego repertuaru, to będzie to Antychryst.

Po pierwsze narażasz się na teksty typu: “noooo, a Ty zawsze nosisz czarne ubrania” i “Słyszeliśmy tę Twoją muzykę, od teraz koniec z tymi rykami”. Nie ma co sobie tego robić. Jeśli jednak wszyscy lubicie sobie posłuchać Kata przed obiadem to wiedz, że tak brutalne sceny seksu i przemocy nie stoją na każdym filmowym rogu.

Po pierwsze – co z Wami jest nie tak, a po drugie – co z Wami jest nie tak? Seria Porky’s to filmy, których oglądanie po ukończeniu 16-go i przed rozpoczęciem 65. roku życia na pewno jest symptomem jakiejś choroby. Chyba, że oglądasz go “ironicznie”, ale ile rzeczy można ciągle tłumaczyć ironią albo eksperymentem społecznym?