Blog

„Rozmowa” („The Conversation”) to thriller psychologiczny z 1974 roku w reżyserii Francisa Forda Coppoli, a zarazem jeden z wielkich klasyków amerykańskiego kina. Fabuła filmu skupia się wokół postaci Harry’ego Caula, wybitnego specjalisty od inwigilacji i podsłuchów, który sam obsesyjnie strzeże swojej prywatności. Jego najnowsze zlecenie dotyczy śledzenia konwersacji pary młodych ludzi, której treść zdaje się mieć wpływ na ich życie. W miarę zgłębiania zawartości nagrania, Caul nabiera coraz większych wątpliwości i zaczyna odczuwać moralny konflikt związany z potencjalnymi konsekwencjami dla bohaterów podsłuchiwanej rozmowy.

Nadchodzący remake najprawdopodobniej przyjmie postać limitowanego serialu telewizyjnego, a odpowiadało za niego będzie studio MRC, spod którego skrzydeł wyszły m.in. „Ozark” i „House of Cards”. W produkcję zaangażowane jest też American Zoetrope, czyli wytwórnia założona w 1969 r. przez samego Francisa Forda Coppolę i George’a Lucasa. Stanowisko showrunnera powierzono Erin Levy („Mad Men”, „Mindhunter”), a funkcję scenarzysty i reżysera objął  J.C. Chandor – twórca nadchodzącego „Kravena Łowcy” oraz takich filmów, jak „Chciwość”, „Rok przemocy” czy „Wszystko stracone”.

Główną bohaterką nowej wersji „Rozmowy” ma być wiodąca samotniczy tryb życia specjalistka od inwigilacji i technofobka, która zostaje uwikłana w korporacyjny spisek szpiegowski. Obsada pozostaje na razie w sferze plotek, ale najczęściej wspomina się o tym, że w serialu wystąpi Aubrey Plaza. Aktorka zyskała rozpoznawalność za sprawą roli w komediowym „Parks & Recreation”, gdzie do perfekcji doprowadziła żarty wygłaszane ze śmiertelną powagą (noszące w języku angielskim nazwę stylu „deadpan”).  Chociaż to właśnie z nich jest najlepiej znana, to w ostatnich latach z powodzeniem zaangażowała się w wiele produkcji o bardziej dramatycznym zabarwieniu, jak „Biały Lotos”, „Na złej drodze” czy „Ingrid wyrusza na zachód”.

 

Wyświetl ten post na Instagramie

 

Post udostępniony przez aubrey plaza (@plazadeaubrey)

Oryginalna „Rozmowa” zdobyła uznanie zarówno wśród krytyków, jak i widzów. Film został uhonorowany Złotą Palmą na 27. MFF w Cannes oraz otrzymał trzy nominacje do Oscara (w kategoriach „Najlepszy film”, „Najlepszy scenariusz oryginalny” oraz „Najlepszy dźwięk”). Rola Harry’ego Caula powszechnie uznawana jest też za jedną z najwybitniejszych w długoletniej karierze Gene’a Hackmana.

Film doskonale przeszedł próbę czasu i ma dziś status dzieła kultowego, które zdobyło uznanie w chwili premiery, jak i skutecznie utrzymało je w późniejszych latach. „Rozmowa” jest często analizowana i cytowana w kontekście historii kina, szczególnie na polu thrillerów psychologicznych. Doceniana jest nie tylko jej intrygująca fabuła, ale także jego głęboka tematyka, dotykająca takich spraw jak prywatność, etyka czy konsekwencje działań.

Guy Ritchie nie zwalnia tempa i już w kwietniu do kin trafi jego nowy film szpiegowski. Przedstawiona w nim historia oparta jest na książce o tym samym tytule autorstwa byłego reportera wojennego, Damiena Lewisa. Film opowiada o tajnej brytyjskiej jednostce z czasów II wojny światowej, która prowadziła niekonwencjonalne działania przeciwko nazistom, zmieniając bieg wojny i dając początek współczesnym operacjom specjalnym. A wszystko to w charakterystycznym dla Guy’a Ritchiego stylu, pełnym nietuzinkowych postaci, czarnego humoru i przerysowanej przemocy. W roli głównej wystąpi Henry Cavill, który współpracował już z reżyserem przy „Kryptonim U.N.C.L.E.” z 2015 roku. Partnerują mu m.in. Eiza González, Alan Ritchson i Cary Elwes.

Russell Crowe wciela się w byłego detektywa wydziału zabójstw, który po poddaniu się eksperymentalnemu leczeniu na Alzheimera wraca do nierozwiązanej sprawy morderstwa sprzed lat. Film jest adaptacją powieści rumuńskiego pisarza E. O. Chirovici, która została wydana także w Polsce, pod tytułem „Księga luster”. Nadchodzący thriller jest debiutem reżyserskim Adama Coopera, znanego dotychczas jako scenarzysta takich filmów, jak „Exodus: Bogowie i królowie”, „Wierna” czy „Assassin’s Creed”. Jak widać aktorska emerytura, którą jeszcze niedawno straszył Russell Crowe, nieco się oddaliła. Aktualnie na premierę czeka jeszcze co najmniej pięć filmów z jego udziałem.

Remake „Wykidajło”, czyli jednego z najbardziej znanych filmów lat 80-tych, w którym Patrick Swayze udowodnił, że wykręcanie piruetów na parkiecie to nie jedyne, co potrafi. Okazało się, że równie dobrze radził sobie z rękami pijanych imprezowiczów w szemranym klubie nocnym. Tym razem w rolę nieustraszonego bramkarza Daltona wciela się Jake Gyllenhaal, któremu dodano background w postaci zakończonej kariery zawodnika UFC. Z pewnością otrzymamy obraz utrzymany w mroczniejszym tonie niż oryginał, który dzięki swej niezamierzonej kiczowatości często uznawany jest za jeden z najlepszych złych filmów lat 80-tych. Film reżyseruje znany m.in. Z „Na skraju jutra” Doug Liman, a na ekranie zobaczymy także jednego z najpopularniejszych zawodników mieszanych sztuk walki, Connora McGregora.

Pełnometrażowy debiut reżyserski Deva Patela, znanego dotychczas przede wszystkim z aktorskich występów w takich filmach jak „Slumdog. Milioner z ulicy” czy „Zielony Rycerz”. Patel nie tylko zasiada na stołku reżysera, ale wciela się też w główną rolę Kida – mężczyzny pochłoniętego żądzą zemsty na zabójcach swojej matki. Mająca zadebiutować w kwietniu produkcja to pełnokrwiste, brutalne kino akcji, pełne spektakularnych walk i pościgów w klimatach zbliżonych do serii o Johnie Wicku. Wśród producentów filmu znalazł się Jordan Peele, uznany twórca horrorów „Uciekaj!”, „To my” i „Nie!”

Pierwotnie film miał trafić bezpośrednio do streamingu, ale dobre przyjęcie podczas pokazów testowych skłoniło wytwórnię do zapewnienia mu szerokiej premiery kinowej. A jeśli wydaje Wam się, że Dev Patel średnio pasuje do roli rozdającego kopniaki twardziela, to warto wspomnieć, że od 10 roku życia trenuje Taekwondo, a w wieku 16 lat zdobył czarny pas.

Opowieść o głęboko wierzącej amerykańskiej zakonnicy (Sydney Sweeney), która trafia do klasztoru na malowniczej włoskiej prowincji. Ciepłe powitanie Cecilii szybko przeradza się w koszmar, gdy okazuje się, że jej nowy, pozornie idealny dom skrywa złowrogą tajemnicę. Za reżyserię nadchodzącego horroru odpowiada Michael Mohan, który wcześniej współpracował z Sydney Sweeney na planie thrillera „Kiedy nikt nie patrzy”. Światową premierę filmu zaplanowano na 24 marca, a do polskich kin film ma trafić 26 kwietnia.

Jason Reitman („Ghostbusters: Afterlife”) wkracza w świat telewizji z nowym projektem: filmem o początkach kultowego programu 'Saturday Night Live’ z 1975 roku. Film, który na nowo ożywi atmosferę pierwszego sezonu SNL, zaskakuje obsadą wcielającą się w ikoniczne postacie show.

W centrum uwagi znajduje się Chevy Chase, którego zagra Cory Michael Smith. Chase, mimo że pozostał w SNL tylko nieco ponad rok, zyskał status wybitnej gwiazdy programu. Wokół jego postaci kręcić się będzie wiele wątków filmu, co podkreśla wyjątkowość jego roli w historii SNL.

Do obsady dołączają także Dylan O’Brien jako Dan Aykroyd, Matt Wood w roli Johna Belushiego i Lamorne Morris jako Garrett Morris. W ten sposób Reitman skupia się na prezentacji „Graczy Niegotowych na Czas Antenowy” – grupy, która nadała SNL niepowtarzalny charakter.

Reitman, który oprócz reżyserii odpowiada także za scenariusz filmu razem z Gilem Kenanem, skupia się na ukazaniu kuluarów pierwszego sezonu. Ich praca opiera się na wywiadach z obsadą i ekipą SNL, co obiecuje głęboki wgląd w historię programu.

 

View this post on Instagram

 

A post shared by 80s movies (@1980smovies)

W filmie nie zabraknie również innych znaczących postaci z pierwszego sezonu SNL. W role Jane Curtain, Laraine Newman i Gildy Radner wcielą się Kim Matula, Emily Farin i Ella Hunt. Warto zwrócić uwagę, że film nie ogranicza się tylko do aktorów przed kamerą, ale także przedstawia kluczowe postacie zza kulis – Dicka Ebersola, ówczesnego Dyrektora Programowego NBC, zagra Cooper Hoffman, a Rosie Shuster, znaczącą scenarzystkę programu, przedstawi Rachel Sennott.

Rzut oka na historię SNL nie byłby pełny bez wspomnienia o rywalizacji między Chevy Chase’em a Billem Murrayem, który dołączył do obsady po odejściu Chase’a. Ten ciekawy element historii SNL zostanie prawdopodobnie uchwycony w filmie, podobnie jak ich słynna bójka – temat, który Chase sam poruszał w wywiadzie dla The Howard Stern Show.

Jak na razie, data premiery filmu 'SNL z 1975 roku’ pozostaje nieznana, ale już teraz film budzi ogromne zainteresowanie zarówno wśród fanów SNL, jak i miłośników kina.

Reżyser „Mavericka”, wypowiedział się niedawno na temat potencjalnej trzeciej części „Top Gun”, podczas swojego udziału w podcaście „Happy Sad Confused”. Kosinski przyznaje, że pomysł kolejnej części filmu pojawił się w jego głowie, ale powrót na plan z Tomem Cruisem jest uzależniony od porywającej historii, która nie tylko usprawiedliwi powrót Pete’a „Mavericka” Mitchella, ale także wyniesie sagę na niespotykane dotąd poziomy:

Oczywiście nie można się powstrzymać od myślenia: jeśli miałby powstać kolejny TG, jaka byłaby jego historia? Jak możemy to zrobić – jaki jest emocjonalny powód, by sprowadzić z powrotem Mavericka? Jakie wyzwanie przed nim postawimy? Sequel już powstał, ale jak możemy pójść dalej? Prawda jest taka, że na „Mavericka” czekaliśmy 36 lat, z kolejnym filmem może być podobnie.

 

View this post on Instagram

 

A post shared by Top Gun Fans (@topgunclassics)

Kosinski rozmyśla nad Maverickiem, jednak jego aktualne zainteresowania sięgają daleko poza granice „Top Gun”. Pracując nad filmem o tematyce Formuły 1 i nad innymi projektami, Kosinski, wraz z Tomem Cruise’em, stawiają czoła nowym wyzwaniom w zupełnie nowych, nawet kosmicznych przestrzeniach, stawiając na ambitne i różnorodne projekty.

Jednak potencjał „Top Gun 3” (i sukces sequela) sprawiają, że trudno jest oprzeć się pokusie nakręcenia kolejnej części. Oczekuje się, że Tom Cruise ponownie wcieli się w swoją legendarną rolę, a współgwiazdy „Mavericka”, Miles Teller i Glen Powell, też chętnie wskoczyłyby na pokład, co stwarza podstawy do kolejnego kinowego spektaklu. Ehren Kruger, współscenarzysta „Mavericka”, podobno tworzy nowy scenariusz, z potężnymi producentami, Jerzym Bruckheimerem i Davidem Ellisonem, kierującymi projektem. Pytanie, jak trafnie stwierdza Kosinski, brzmi, czy znajdzie się fabuła na tyle porywająca, aby ponownie odpalić silniki Mavericka.

Tom Cruise może już wytyczać kurs na „Top Gun 3”

W szerszej perspektywie, niedawne partnerstwo Toma Cruise’a z Warner Bros. Discovery również sprzyja temu projektowi. Ta współpraca, mająca na celu tworzenie zarówno oryginalnych filmów, jak i kontynuacji, może wpłynąć na harmonogram i charakter „Top Gun 3”, szczególnie biorąc pod uwagę napięty grafik Cruise’a i dynamiczny krajobraz branży filmowej.

Spuścizna „Top Gun” jest ceniona, a jej przyszłość, choć niepewna, jest przedmiotem ogromnej pasji i spekulacji. Fani mogą przeżywać okres oczekiwania i niepewności, ale mają nadzieję na kolejny rozdział ich ukochanej sagi. Gdy branża i jej giganci wytyczają swoje kursy, niebo jest gotowe na kolejną wielką przygodę – kiedykolwiek ona nadejdzie.

Według Gunna takie twierdzenia są bezpodstawne i negują kreatywny wkład w film i jego artystyczną wizję. „Superman: Legacy”, uznawany za kluczowy element DCU, wzbudza ciekawość i ekscytację od momentu jego ogłoszenia. Gunn, aktywnie korzystający z mediów społecznościowych, regularnie dzieli się szczegółami swoich produkcji i zapewnia, że fabuła „Superman: Legacy” potwierdza jego oddanie tradycji Supermana.

 

View this post on Instagram

 

A post shared by Jonathan Loizou (@thedailykryptonian)

Wprowadzenie Maríi Gabrieli de Faríi jako The Engineer szczególnie urzekło fanów. Jej postać została płynnie włączona do „The Authority”, grupy, która ma zaznaczyć swoje miejsce w DCU. Gunn, znany z tego, że potrafi z postaci wydobyć więcej niż tylko uśmiech, zapewnia, że każda nowa postać wzbogaca fabułę filmu, co jest dobrą wiadomością dla wszystkich, którzy martwili się, że to będzie kolejny film, gdzie superbohaterowie tylko latają i walczą.

Chociaż pełne szczegóły fabuły „Superman: Legacy” są pilniej strzeżone niż przepis na sos barbecue z KFC, włączenie do obsady Faríi wprowadza postać potężnego, ale nie dominującego przeciwnika i tworzy obraz, w którym sojusze są skomplikowane, a moralność nie jest czarno-biała. Dzięki temu ma powstać film, który nie tylko bawi, ale także zachęca do refleksji i angażowania się w głębokie moralne pytania, będące kluczowe dla mitologii superbohaterów.

 

View this post on Instagram

 

A post shared by Javier De Mingo (@total_moviegoer)

„Superman: Legacy” Jamesa Gunna tworzy nowy rozdział w mitologii superbohaterów

Im więcej aspektów „Superman: Legacy” zostaje ujawnionych, tym bardziej gorącym tematem dyskusji i oczekiwań staje się zaangażowanie innych członków Authority w uniwersum filmu. Potwierdzona rola de Faríi, wraz z plotkami o postaciach takich jak Jack Hawksmoor dołączających do ekipy, podkreśla ambicje Gunna, by stworzyć obszerne i złożone uniwersum DCU.

Podczas gdy publiczność z niecierpliwością czeka na dalsze szczegóły, jedno jest pewne: „Superman: Legacy” będzie łączył artystyczną pomysłowość z szacunkiem dla rzemiosła narracyjnego, tworząc kolejny rozdział ogromnej spuścizny, jaką jest opowieść o Supermanie. Czyli, krótko mówiąc, szykujcie popcorn, bo będzie się działo!

Znanymy już nominacje do 77. Brytyjskich Nagród Akademii Filmowej (BAFTA) i choć wielkie hity takie jak „Killers of the Flower Moon”, „Oppenheimer” i „Poor Things” przodują, to znalazło się też miejsce na kilka poważnych pominięć i niespodzianek. Największym zaskoczeniem jest brak nominacji dla gwiazdy „Killers of the Flower Moon”, Lily Gladstone, która zaledwie tydzień temu zgarnęła nagrodę za Najlepszą Aktorkę w Filmie Dramatycznym za swoją rolę Mollie Burkhart w westernowym kryminale Martina Scorsese.

 

View this post on Instagram

 

A post shared by Cill (@hanniibval)

A propos Scorsese, on również został pominięty w kategorii Najlepszego Reżysera, podobnie jak Greta Gerwig za „Barbie” i Yorgos Lanthimos za „Poor Things”. To spore zaskoczenie, szczególnie biorąc pod uwagę, jak dobrze poradziły sobie ich filmy w innych kategoriach. Wróćmy do aktorów – kolejny szok czeka zapewne fanów „Past Lives”, ponieważ wśród nominowanych zabrakło głównej aktorki, Grety Lee.

Film Christophera Nolana „Oppenheimer” prowadzi z łączną liczbą 13 nominacji, w tym za Najlepszy Film, Najlepszego Reżysera i Najlepszego Aktora dla Cilliana Murphy’ego. „Poor Things” plasuje się tuż za nim z 11 nominacjami, w tym za Najlepszy Film i Najlepszą Aktorkę dla Emmy Stone.

„Killers of the Flower Moon” w reżyserii Scorsese otrzymało łącznie dziewięć nominacji, ale ani jednej dla Leonarda DiCaprio, podobnie jak mocna historyczna drama Jonathana Glazera „The Zone of Interest”, która też zgarnęła dziewięć nominacji. Tymczasem „Barbie” zarobiła pięć, w tym za Najlepszą Aktorkę dla Margot Robbie.

Pozytywną niespodzianką jest nominacja francuskiego dramatu prawniczego „Anatomy of a Fall” w reżyserii Justine Triet w kategorii Najlepszego Filmu wśród siedmiu nominacji. Prawdopodobnym powodem (przynajmniej niektórych) z tych niespodzianek i pominięć jest dążenie BAFTA do wprowadzenia większej różnorodności, w tym promowania brytyjskich projektów. Godne uwagi jest to, że brytyjski romantyczny film fantasy „All of Us Strangers” otrzymał w tym roku sześć nominacji, a brytyjski finansista Film4 zdobył łącznie 30 nominacji dzięki udziałowi w takich filmach jak „Poor Things”, „The Zone of Interest”, „All of Us Strangers”, „How to Have Sex” i „Earth Mama”.

 

View this post on Instagram

 

A post shared by Gle 🌼 (@_heart_of_series_)

Gospodarzem tegorocznych nagród BAFTA będzie sam Doktor Who, czyli David Tennant. Aktor wcześniej oznajmił, że jest zachwycony możliwością pełnienia tej roli i nie może się doczekać „święta najlepszego kina”.

Poniżej znajdziecie nominacje w najważniejszych kategoriach.

Najlepszy Film

• „Anatomy of a Fall”
• „The Holdovers”
• „Killers of the Flower Moon”
• „Oppenheimer”
• „Poor Things”

Najlepszy Reżyser

• Bradley Cooper – „Maestro”
• Andrew Haigh – „All of Us Strangers”
• Justine Triet – „Anatomy of a Fall”
• Alexander Payne – „The Holdovers”
• Christopher Nolan – „Oppenheimer”
• Jonathan Glazer – „The Zone of Interest”
• Najlepszy Aktor w Rolii Głównej Bradley Cooper – „Maestro” jako Leonard Bernstein Colman Domingo – „Rustin” jako Bayard Rustin Paul Giamatti – „The Holdovers” jako Paul Hunham Barry Keoghan – „Saltburn” jako Oliver Quick Cillian Murphy – „Oppenheimer” jako J. Robert Oppenheimer Teo Yoo – „Past Lives” jako Hae Sung

Najlepsza Aktorka w Roli Głównej

• Fantasia Barrino – „The Color Purple” jako Celie Harris-Johnson
• Sandra Hüller – „Anatomy of a Fall” jako Sandra Voyter
• Carey Mulligan – „Maestro” jako Felicia Montealegre
• Vivian Oparah – „Rye Lane” jako Yas
• Margot Robbie – „Barbie” jako Barbie
• Emma Stone – „Poor Things” jako Bella Baxter

Najlepszy Aktor w Roli Drugoplanowej

• Robert De Niro – „Killers of the Flower Moon” jako William King Hale
• Robert Downey Jr. – „Oppenheimer” jako Lewis Strauss
• Jacob Elordi – „Saltburn” jako Felix Catton
• Ryan Gosling – „Barbie” jako Ken
• Paul Mescal – „All of Us Strangers” jako Harry
• Dominic Sessa – „The Holdovers” jako Angus Tully

Najlepsza Aktorka w Roli Drugoplanowej

• Emily Blunt – „Oppenheimer” jako Katherine „Kitty” Oppenheimer
• Danielle Brooks – „The Colour Purple” jako Sofia
• Claire Foy – „All of Us Strangers” jako matka Adama
• Sandra Hüller – „The Zone of Interest” jako Hedwig Höss
• Rosamund Pike – „Saltburn” jako Lady Elspeth Catton
• Da’Vine Joy Randolph – „The Holdovers” jako Mary Lamb

Biorąc pod uwagę, że zeznający twierdzą, że z UFO mamy do czynienia od dziesięcioleci, a jakoś nadal istniejemy jako ludzkość,może warto zanurzyć się w mniej znanych produkcjach, które z UFO zrobiły coś więcej niż tylko tło dla kosmicznych strzelanin?

„Wspólnota” (1989, reż. Philippe Mora)

„Wspólnota” to film, który w niekonwencjonalny sposób porusza temat obcej cywilizacji. Christopher Walken wciela się w główną rolę, prezentując jedną z najbardziej niedocenionych kreacji w swojej karierze. Film wyróżnia się nietypowym podejściem do tematu UFO, skupiając się bardziej na psychologicznych aspektach spotkania z obcymi niż na efektach specjalnych. Eric Clapton, który odpowiada za muzykę, dodaje produkcji głębi i nastroju. „Wspólnota” eksploruje relacje międzygatunkowe, pokazując, że kontakt z obcą cywilizacją nie musi być wyłącznie zagrożeniem, ale również okazją do głębszego zrozumienia siebie i innych. Film ten, mimo że trąci klasycznymi „Bliskimi spotkaniami 3. stopnia” Stevena Spielberga, wnosi własny, unikalny wkład w gatunek sci-fi.

„Bez baterii nie działa” (1987, reż. Matthew Robbins)

Ten uroczy film wprowadza nas w świat, w którym kosmici pomagają grupie seniorów w walce z problemami codziennego życia. „Bez baterii nie działa” to mieszanka komedii, dramatu i science fiction, która w ciepły i pouczający sposób opowiada o współistnieniu ludzi i obcych. Film, mimo niskobudżetowej produkcji, zyskał uznanie za swoje oryginalne podejście do tematu UFO i pozytywny przekaz. Jest to dzieło, które pokazuje, że obcy nie muszą być zawsze zagrożeniem, a mogą stać się sojusznikami w codziennych wyzwaniach.

„Siła witalna” (1985, reż. Tobe Hooper)

„Siła witalna” to film, który łączy elementy horroru i science fiction, dostarczając widzom nie tylko wyjątkowych doznań wizualnych, ale też filozoficznych, budząc pytania dotyczące natury obcych cywilizacji. Reżyseria Tobe Hoopera i rola Mathildy May tworzą niezwykłą atmosferę tajemniczości i grozy. Film opowiada o grupie astronautów, którzy odkrywają tajemniczy statek kosmiczny pełen obcych istot. Po powrocie na Ziemię okazuje się, że istoty te są nie tylko piękne, ale również niebezpieczne, co prowadzi do serii dramatycznych wydarzeń. „Siła witalna” to film, który zmusza do refleksji nad tym, jak reagujemy na nieznane i jakie mogą być konsekwencje naszych działań.

„UFO” (2018)

„UFO” to thriller science fiction, który łączy w sobie elementy dramatu i tajemnicy. Film opowiada historię Dereka Echevaro (Alex Sharp), genialnego studenta matematyki, który angażuje się w śledztwo dotyczące obserwacji niezidentyfikowanego obiektu kosmicznego na lotnisku Cincinnati. Film wciąga widza w świat naukowych poszukiwań i teorii spiskowych, ukazując, jak młody matematyk próbuje rozwikłać zagadkę, wierząc, że obcy mogli pozostawić matematyczny kod, który jest próbą nawiązania kontaktu. „UFO” to inteligentne kino, które łączy naukową dociekliwość z elementami thrillera, zachowując przy tym realistyczne podejście do tematu UFO

„Kokon” (1985, reż. Ron Howard)

Chyba najbardziej znany z tej listy „Kokon” to film, który łączy elementy science fiction, sensacji, komedii i dramatu. Reżyseria Rona Howarda i muzyka Jamesa Hornera tworzą niezapomniane wrażenia audiowizualne. Film opowiada historię grupy staruszków, którzy odkrywają tajemnicze kokony o cudownych właściwościach odmładzających. Okazuje się, że są one związane z obcą cywilizacją, która przybyła na Ziemię. „Kokon” to nie tylko opowieść o starości i młodości, ale również o przyjaźni, miłości i konfrontacji z nieznanym. Film łączy w sobie humor, dramat i fascynujące efekty specjalne, tworząc wielowymiarowe i pełne emocji kino.

Znany jako Mistrz Suspensu Alfred Hitchcock ma w swoim dorobku wiele filmów, które zdefiniowały gatunek thrillerów i w wielu przypadkach znacznie wyprzedzały swoje czasy. W jego liczącej kilkadziesiąt pozycji kolekcji nie zabrakło jednak tytułów, którym daleko do geniuszu „Psychozy”, „Ptaków” czy „Okna na podwórze”. Pomijając wczesne lata kariery reżysera, które były czasem eksperymentów i poszukiwania własnego stylu, za mało udany uznaje się thriller szpiegowski „Topaz”, nakręcony w 1969 roku. Rozgrywający się na Kubie film opowiada o francuskim agencie, który otrzymuje zadanie zweryfikowania militarnych planów ZSRR. Jak się jednak okazało, przed równie ciężkim wyzwaniem stał sam Hitchcock. Na planie musiał zmierzyć się m.in. z niskim budżetem i częstym ingerowaniem producentów, którzy nie podzielali jego artystycznej wizji. Trudności produkcyjne i ograniczona kontrola nad filmem wpłynęły na ostateczny rezultat, który ostatecznie nie porwał ani widzów, ani krytyków.

Lata 70. i 80. to niewątpliwie złoty okres Stevena Spielberga, w którym reżyser osiągnął ogromny sukces zarówno komercyjny, jak i artystyczny. W tym czasie powstał także „1941”, który nie zawojował jednak żadnego z tych obszarów i przez wielu uznawany jest za najmniej udany film w karierze twórcy. Obrazowi zarzucano m.in. mało zgrabne połączenie tematyki wojennej z komedią, co negatywnie wpłynęło na ogólny ton całego filmu. Krytykom nie spodobały się też chaotyczność, brak spójnej narracji i nagromadzenie wątków oraz postaci, które sprawiały, że historia stawała się trudna do śledzenia. Całości dopełniał przesadzony humor, w tym zbyt wiele slapstickowych gagów i żartów opartych na przerysowanych sytuacjach. Nie zmienia to faktu, że „1941” ma swoich wiernych fanów i zyskał w pewnych kręgach status filmu kultowego.

Dzięki takim filmom jak trylogia “Ojca Chrzestnego”, „Czas Apokalipsy” czy „Rozmowa” Francis Ford Coppola na zawsze zapisał się w historii kina jako jeden z najwybitniejszych współczesnych reżyserów. Jego wszechstronność i chęć eksperymentowania z różnymi gatunkami filmowymi sprawiła jednak, że posiada w swoim dorobku obrazy, które nie spotkały się z – eufemistycznie rzecz ujmując – przychylnymi opiniami. Jednym z nich jest z pewnością „Jack” z 1996 roku, opowiadający o chłopcu który z powodu rzadkiej przypadłości medycznej starzeje się znacznie szybciej niż rówieśnicy. Filmowi nie pomógł nawet całkiem udany występ Robina Williamsa, który nie miał możliwości wykorzystania swojego ogromnego potencjału. Obraz krytykowany był także za nierówny scenariusz oraz słabe, zaburzające ton całości zbalansowanie komedii i dramatu. Finalnie, pomimo oryginalnego pomysłu i poruszającej tematyki, Jack nie zdołał wywołać u widzów głębokich, zapadających w pamięć emocji.

Pomimo przekroczenia 80-tki, Martin Scorsese nie zwalnia i nieustannie dostarcza światu znakomite filmy, które cieszą się ogromnym uznaniem zarówno krytyków, jak i widowni. Znaczna część jego dorobku to niezaprzeczalnie najlepsze tytuły w historii kina, a sam reżyser rzadko schodzi poniżej niezwykle wysoko zawieszonej samemu sobie poprzeczki. Na liście filmów każdego twórcy zawsze jednak musi znaleźć się coś, co zajmuje najmniej zaszczytną pozycję. W przypadku Martina Scorsese jest to „Wagon towarowy Bertha” z Barbarą Hershey i Davidem Carradine’m w rolach głównych. Ta nakręcona w 1972 roku mieszanka dramatu i kryminału jest filmem nierównym i niedoskonałym technicznie. Nie może równać się z późniejszymi dziełami Scorsese, ale z pewnością stanowi dziś ciekawą pozycję z perspektywy rozwoju jego trwającej do dziś kariery.

Quentin Tarantino to jeden z niewielu reżyserów, którzy wyznają zasadę, że umiar jest cnotą. Jakiś czas temu świat obiegła informacja, że uznany twórca zamierza nakręcić jeszcze tylko jeden film pełnometrażowy, zamykając swój dorobek w dokładnie dziesięciu produkcjach. W jednym z wywiadów tłumaczył swoją decyzję tym, że w jego opinii reżyserzy nie robią się lepsi wraz z wiekiem, a ich najgorsze filmy to zwykle cztery ostatnie. W jego stosunkowo skromnej filmografii faktycznie ciężko znaleźć słaby punkt, ale zazwyczaj jako taki wskazuje się „Dead Proof” z 2007 roku. Pomimo oddania hołdu grindhouse’owej estetyce, film był krytykowany za dosyć powolne tempo i brak takiej siły oddziaływania, jaką mogą poszczycić się inne dzieła Tarantino.

To ogromny sukces japońskiego filmu, któremu udało się skraść serca widowni i krytyków pomimo bardzo skromnego, jak na tego typu produkcję, budżetu. Wyprodukowanie królującej w kinach „Godzilla Minus One” kosztowało bowiem 15 mln dolarów, co jest zaledwie promilem w porównaniu do hollywoodzkiego MonsterVerse. „Godzilla” z 2014 r. kosztowała podobno 160 mln dolarów, „Kong: Wyspa Czaszki” ok. 185 mln dolarów, a „Godzilla II: Król potworów” wg niektórych źródeł nawet 200 mln dolarów. Warto podkreślić, że początkowo „Godzilla Minus One” miała bardzo wąską dystrybucję, ale po doskonałym przyjęciu obrazu wytwórnia Toho zdecydowała się ją rozszerzyć. Jak widać, był to krok, który zdecydowanie się opłacił.

Co najbardziej istotne, „Godzilla Minus One” świetnie ukrywa swój budżet i jest filmem doskonale zrealizowanym. Do tego stopnia, że patrząc na to, co dzieje się na ekranie, ciężko jest uwierzyć, że wyprodukowanie filmu pochłonęło tak niewielką kwotę. Obraz chwalony jest jednak nie tylko za imponujące wizualia, ale także za głęboką warstwę emocjonalną. Twórcom udało się umiejętnie pogodzić trzymające w napięciu sceny destrukcji z kontekstem społecznym powojennej Japonii. W efekcie otrzymaliśmy film znacznie głębszy niż typowi przedstawiciele gatunku, uznawany niejednokrotnie za najlepszą odsłonę serii o Godzilli.

Za globalnym sukcesem komercyjnym idzie też osiągnięcie na rynku amerykańskim, gdzie „Godzilla Minus One” już teraz dołączyła do grona najbardziej dochodowych produkcji zagranicznych. Wpływy z filmu przekroczyły w tamtejszych kinach już 50 mln dolarów, przebijając wyniki osiągnięte przez takie obrazy jak np. „Labirynt fauna” (37,6 mln dolarów). Wiele wskazuje też, że Godzilla pokona pod tym względem także „Parasite”, który w amerykańskich kinach zarobił 53 mln dolarów. Obecnie podium należy natomiast do „Przyczajonego tygrysa, ukrytego smoka” z 2000 roku, który zarobił w USA 128 mln dolarów.

Reżyser Takashi Yamazaki stwierdził w jednym z wywiadów, że nakręcenie filmu o Godzilii było jego życiowym marzeniem. Jednocześnie wyraził niedosyt i chęć powrotu do tego uniwersum. Chociaż żadne oficjalne decyzje ze strony studia Toho jeszcze nie zapadły, to biorąc pod uwagę ogromny sukces filmu pozostaje mieć nadzieję, że ogłoszenie sequela jest tylko kwestią czasu.

Pewnym pocieszeniem dla wszystkich cierpiących na niedosyt starć wielkich potworów jest na pewno nadchodząca premiera kolejnego tytułu z serii MonsterVerse. „Godzilla i Kong: Nowe imperium” (Godzilla x Kong: The New Empire) trafi do kin już w kwietniu tego roku. Za reżyserię odpowiada Adam Wingard, który ma na swoim koncie poprzednią odsłonę potwornej serii.

Tegoroczne Złote Globy to pierwsza edycja wydarzenia po powszechnym bojkocie i ogromnych zmianach, które były następstwem dziennikarskiego śledztwa z 2021 roku. Jedną z kluczowych nowości było nowe podejście do wyłaniania zwycięzców. Dotychczas wybierali ich członkowie Hollywoodzkiego Stowarzyszenia Prasy Zagranicznej (HFPA), natomiast w tym roku zadanie to spoczęło na barkach 310 dziennikarzy i dziennikarek z 75 krajów.

W kategoriach filmowych najlepszy okazał się „Oppenheimer”, który uznano za najlepszy film dramatyczny. Jego twórca, Christopher Nolan, odebrał statuetkę za najlepsza reżyserię, a Cillian Murphy nagrodę dla najlepszego aktora. Uhonorowano też Roberta Downey Juniora za najlepszą rolę drugoplanową oraz Ludwiga Göranssona za najlepszą muzykę.

A ⭐️ golden ⭐️ moment for Christopher Nolan who wins Best Director – Motion Picture for Oppenheimer! #GoldenGlobes pic.twitter.com/UsKeRchPcq

— Golden Globe Awards (@goldenglobes) January 8, 2024

Nagrodę dla najlepszej aktorki w filmie dramatycznym zdobyła Lily Gladstone za rolę w „Czasie Krawego Księżyca” Martina Scorsese. Stała się tym samym pierwszą w całej historii Złotych Globów rdzenną Amerykanką, która została uhonorowana tym wyróżnieniem. Sam film, pomimo aż siedmiu nominacji, nie zdobył więcej statuetek.

Za najlepszą komedię lub musical uznano „Biedne istoty” Yorgosa Lanthimosa, a Emma Stone, odtwórczyni głównej roli, zgarnęła nagrodę dla najlepszej aktorki. Film pokonał tegorocznego faworyta”, czyli „Barbie”, która zdobyła nagrodę za najlepszą piosenkę oraz osiągnięcie kinowe i w box office. Najlepszym aktorem w komedii lub musicalu okazał się Paul Giamatti, którego uhonorowano za rolę w „Przesileniu zimowym” (polska premiera kinowa odbędzie się 26 stycznia). Aktor pokonał na tym polu m.in. Nicholasa Cage’a, który w wielkim stylu powrócił na listę nominowanych dzięki znakomitej roli w „Dream Scenario”.

Nagroda za najlepszy scenariusz trafiła do duetu Justine Triet i Arthura Harari – twórców historii przedstawionej w „Anatomii Upadku”. Film, który uznano także za najlepszy obraz nieanglojęzyczny miał światową premierę w maju 2023 roku, ale w polskich kinach będzie można obejrzeć go pod koniec lutego.

W kategoriach telewizyjnych najlepszym serialem dramatycznym okazała się „Sukcesja” a komediowym lub musicalem „The Bear”. Za najlepszy miniserial lub film telewizyjny uznano „Awanturę”.

Najlepszy film dramatyczny

„Oppenheimer” – zwycięzca
„Czas krwawego księżyca”
„Maestro”
„Poprzednie życie”
„Strefa interesów”
„Anatomia upadku”

Najlepsza komedia lub musical

„Barbie”- zwycięzca
„Biedne istoty”
„American Fiction”
„Przesilenie zimowe”
„Obsesja”
„Air”

Osiągnięcie kinowe i w box office

„Barbie”- zwycięzca
„Strażnicy Galaktyki Vol. 3”
„John Wick 4”
„Mission: Impossible — Dead Reckoning Part One”
„Oppenheimer”
„Spider-Man: Poza Uniwersum”
„Super Mario Bros: Film”
„Taylor Swift: The Eras Tour”

Najlepsza reżyseria

Bradley Cooper, „Maestro”
Greta Gerwig, „Barbie”
Yorgos Lanthimos, „Biedne istoty”
Christopher Nolan, „Oppenheimer”- zwycięzca
Martin Scorsese, „Czas krwawego księżyca”
Celine Song, „Poprzednie życie”

Najlepszy scenariusz

Greta Gerwig, Noah Baumbach, „Barbie”
Tony McNamara, „Biedne istoty”
Christopher Nolan, „Oppenheimer”
Eric Roth, Martin Scorsese, „Czas krwawego księżyca”
Celine Song, „Poprzednie życie”
Justine Triet, Arthur Harari, „Anatomia upadku”- zwycięzcy

Najlepsza aktorka w filmie dramatycznym

Lily Gladstone, „Czas krwawego księżyca”- zwyciężczyni
Carey Mulligan, „Maestro”
Sandra Hüller, „Anatomia upadku”
Annette Bening, „Nyad”
Greta Lee, „Poprzednie życie”
Cailee Spaeny, „Priscilla”

Najlepszy aktor w filmie dramatycznym

Bradley Cooper, „Maestro”
Cillian Murphy, „Oppenheimer”- zwycięzca
Leonardo DiCaprio, „Czas krwawego księzyca”
Colman Domingo, „Rustin”
Andrew Scott, „Dobrzy nieznajomi”
Barry Keoghan, „Saltburn”

Najlepszy aktor w komedii lub musicalu

Nicolas Cage, „Dream Scenario”
Timothée Chalamet, „Wonka”
Matt Damon, „Air”
Paul Giamatti, „Przesilenie zimowe”- zwycięzca
Joaquin Phoenix, „Bo się boi”
Jeffrey Wright, „American Fiction”

Najlepsza aktorka w komedii lub musicalu

Fantasia Barrino, „Kolor purpury”
Jennifer Lawrence, „Bez urazy”
Natalie Portman, „Obsesja”
Alma Pöysti, „Opadające liście”
Margot Robbie, „Barbie”
Emma Stone, „Biedne istoty”- zwyciężczyni

Najlepszy aktor drugoplanowy

Willem Dafoe, „Biedne istoty”
Robert DeNiro, „Czas krwawego księżyca”
Robert Downey Jr, „Oppenheimer” – zwycięzca
Ryan Gosling, „Barbie”
Charles Melton, „Obsesja”
Mark Ruffalo, „Biedne istoty”

Najlepsza aktorka drugoplanowa

Emily Blunt, „Oppenheimer”
Danielle Brooks, „Kolor purpury”
Jodie Foster, „Nyad”
Julianne Moore, „Obsesja”
Rosamund Pike, „Saltburn”
Da’Vine Joy Randolph, „Przesilenie zimowe” – zwyciężczyni

Najlepszy film animowany

„Chłopiec i czapla” – zwycięzca
„Elemental”
„Spider-Man: Poprzez multiwersum””
„Super Mario Bros: Film”
„Suzume”
„Życzenie”

Najlepszy film nieanglojęzyczny

„Anatomia upadku”- zwycięzca
„Ja, kapitan”
„Poprzednie życie”
„Śnieżne bractwo”
„Strefa interesów”

Najlepsza muzyka

Ludwig Göransson, „Oppenheimer”- zwycięzca
Jerskin Fendrix, „Biedne istoty”
Robbie Robertson, „Czas krwawego księżyca”
Mica Levi, „Strefa interesów”
Daniel Pemberton, „Spider-Man: Poprzez multiwersum”
Joe Hisaishi, „Chłopiec i czapla”

Najlepsza piosenka

„Barbie” – „What Was I Made For?”, Billie Eilish i Finneas – zwycięzcy
„Barbie” – „Dance the Night”, Caroline Ailin, Dua Lipa, Mark Ronson i Andrew Wyatt
„Przyszła do mnie” – „Addicted to Romance”, Bruce Springsteen and Patti Scialfa
„Super Mario Bros: Film” – „Peaches”, Jack Black, Aaron Horvath, Michael Jelenic, Eric Osmond i John Spiker
„Barbie” – „I’m Just Ken”, Mark Ronson, Andrew Wyatt
„Rustin” – „Road to Freedom”, Lenny Kravitz

Najlepszy serial dramatyczny

„1923”
„The Crown”
„Dyplomatka”
„The Last of Us”
„The Morning Show”
„Sukcesja” – zwycięzca

Najlepszy miniserial, antologia lub film telewizyjny

„Awantura”- zwycięzca
„Lekcje chemii”
„Daisy Jones & the Six”
„Światło, którego nie widać”
„Fellow Travelers”
„Fargo”

Najlepszy serial komediowy lub musical

„The Bear”- zwycięzca
„Ted Lasso”
„Misja: podstawówka”
„Jury Duty”
„Zbrodnie po sąsiedzku”
„Barry”

Najlepszy aktor w serialu dramatycznym

Pedro Pascal, „The Last of Us”
Kieran Culkin, „Sukcesja”- zwycięzca
Jeremy Strong, „Sukcesja”
Brian Cox, „Sukcesja”
Gary Oldman, „Kulawe konie”
Dominic West, „The Crown”

Najlepszy aktor w serialu komediowym lub musicalu:

Bill Hader, „Barry”
Steve Martin, „Zbrodnie po sąsiedzku”
Martin Short, „Zbrodnie po sąsiedzku”
Jason Segel, „Terapia bez trzymanki”
Jason Sudeikis, „Ted Lasso”
Jeremy Allen White, „The Bear” – zwycięzca

Najlepszy aktor w miniserialu, antologii lub filmie telewizyjnym

Matt Bomer, „Fellow Travelers”
Sam Claflin, „Daisy Jones & the Six”
Jon Hamm, „Fargo”
Woody Harrelson, „Hybraulicy z Białego Domu”
David Oyelowo, „Lawmen: Bass Reeves”
Steven Yeun, „Awantura”- zwycięzca

Najlepsza aktorka w serialu dramatycznym

Helen Mirren, „1923”
Bella Ramsey, „The Last of Us”
Keri Russell, „Dyplomatka”
Sarah Snook, „Sukcesja” – zwyciężczyni
Imelda Staunton, „The Crown”
Emma Stone, „The Curse”

Najlepsza aktorka w serialu komediowym lub musicalu

Ayo Edebiri, „The Bear” – zwyciężczyni
Natasha Lyonne, „Poker Face”
Quinta Brunson, „Misja: podstawówka”
Rachel Brosnahan, „Wspaniała Pani Maisel”
Selena Gomez, „Zbrodnie po sąsiedzku”
Elle Fanning, „Wielka”

Najlepsza aktorka w miniserialu lub filmie telewizyjnym

Riley Keough,”Daisy Jones & the Six”
Brie Larson, „Lekcje chemii”
Elizabeth Olsen, „Miłość i śmierć”
Juno Temple, „Fargo”
Rachel Weisz, „Nierozłączne”
Ali Wong, „Awantura” – zwyciężczyni

Najlepsza aktorka drugoplanowa – telewizja

Elizabeth Debicki, „The Crown” – zwyciężczyni
Abby Elliott, „The Bear”
Christina Ricci, „Yellowjackets”
J. Smith-Cameron, „Sukcesja”
Meryl Streep, „Zbrodnie po sąsiedzku”
Hannah Waddingham, „Ted Lasso”

Najlepszy aktor drugoplanowy – telewizja

Billy Crudup, „The Morning Show”
Matthew Macfadyen, „Sukcesja” – zwycięzca
James Marsden, „Jury Duty”
Ebon Moss-Bachrach, „The Bear”
Alan Ruck, „Sukcesja”
Alexander Skarsgård, „Sukcesja”

Najlepszy występ komediowy stand-up w telewizji

Ricky Gervais, „Ricky Gervais: Armageddon” – zwycięzca
Trevor Noah, „Trevor Noah: Where Was I”
Chris Rock, „Chris Rock: Selective Outrage”
Amy Schumer, „Amy Schumer: Emergency Contact”
Sarah Silverman, „Sarah Silverman: Someone You Love”
Wanda Sykes, „Wanda Sykes: I’m an Entertainer”