Nowa era Hollywood, czyli co z tymi Oskarami

Strażacy z promptera, gładki O’Brien, statuetki dla sztucznej inteligencji i aktorzy wprost z okupowanego Krymu.

Znamy już zwycięzców tegorocznych statuetek Akademii i nie da się ukryć, że jest o czym pisać. Ale historię o końcu Hollywood zaczniemy delikatnie, czyli od tego, że z takich „prawdziwych”, Hollywoodzkich produkcji zostało w rozdaniu niewiele. Większość statuetek – poza tak naprawdę tylko Diuną 2 i Wicked – trafiła do filmów niezależnych/stworzonych przez obcokrajowców/za niewielkie budżety (6 milionów „Anory” to filmowo budżet wręcz minimalny). Zagranicznych akcentów było wiele – pierwszego Oskara zdobyła Łotwa za animację „Flow” i Brazylia w kategorii najlepszy film międzynarodowy za „I’m still here”. „Chwała Ukrainie” wykrzyknęła Daryl Hannah na początku swojego wystąpienia w nawiązaniu do piątkowego meltdownu Trumpa i spotkała się z – umiarkowanymi niestety – brawami.  W kontraście nie wolno zapomnieć o nominacji w kategorii najlepsza męska rola drugoplanowa, którego nie zdobył Yura Borisov z Anory, ale nie zmienia to faktu, że aktor, który grał w rosyjskim filmie kręconym na okupowanym Krymie miał nominację, a film z jego udziałem nie spotkał się z żadnym głosem krytyki z strony Akademii. Żeby nie było wątpliwości, „Anora” to bardzo dobry film. Ale brak dyskusji o tym aspekcie pokazuje niepokojący kierunek.

Inne pierwsze razy

Gala wręczenia nagród miała też inne pierwsze razy. Sean Baker został pierwszym filmowcem z 4 Oscarami za jeden film (miał ułatwione zadanie zajmując się – jak Tommy Wiseau – prawie wszystkim), „Substancja” została pierwszym „body horrorem” ze stauetką od czasów „Muchy”, Paul Tazewell został pierwszym czarnym mężczyzną, który zdobył Oscara w kategorii najlepsze kostiumy za „Wicked”, a gala po raz pierwszy była dostępna w streamingu na Hulu. Można by się spodziewać, że wydarzenie tego typu będzie przygotowane do tak historycznej transmisji, jednak nie – początek gali nie był dostępny z powodu problemów technicznych, które udało się usunąć aż do najważniejszego momentu, czyli wręczenia statuetki dla najlepszej aktorki i najlepszego filmu, kiedy wszystkim, co mogli zobaczyć oglądający była plansza:

Hulu’s Oscars event stream ends early and apparently cuts off the Best Picture award announcement for subscribers @thr https://t.co/OaJP96YdRZ pic.twitter.com/SmdH82Fzeb

— Kevin Dolak (@kdolak) March 3, 2025

Co pominięto

Poza porządnymi przygotowaniami do streamingu pominięto kilka innych rzeczy. W sekcji In Memoriam pominięto takich artystów, jak Tony Todd, Michelle Trachtenberg, Shannen Doherty, Mitzi Gaynor, Silvia Pinal, Alain Delon i Olivia Hussey. Pełna lista zmarłych gwiazd znalazła się na stronie Oskarów, ale jakie kryteria kierowały tym, kto był wymieniony na gali, a kto „tylko” na stronie nie są znane i pominięcie tych nazwisk wzbudziło wiele kontrowersji.

Pominięto też występy artystów nominowanych do nagrody za najlepszą piosenkę oryginalną. Ta decyzja spotkała się z krytyką zarówno ze strony gwiazd, jak i publiczności, którzy uważali ją za kontrowersyjną. Jednak pewien trop może kryć Oskar dla piosenki „El Mal” z filmu „Emilia Pérez”. Utwór wykonują Zoe Saldaña i Karla Sofía Gascón, chociaż można się sprzeczać ze słowem „wykonują”, bo głos Gascón został zmieniony przez AI, gdyż aktorka zwyczajnie fałszowała. Trudno ocenić, co mieli w głowach członkowie Akademii przyznając tę statuetkę i przy dużej dozie dobrej woli można by to uznać za wyjątek, czy niepowstrzymany zachwyt wobez piosenki w ogóle, gdyby nie to, że Oskara za najlepszą rolę męską dostał Adrien Brody.

I tak, znowu trzeba powtórzyć, że Adrien Brody jest dobrym aktorem. Bardzo dobrym według wielu. Ale mamy ogromną rzeszę aktorów, którzy włożyli ogromny wysiłek w uczenie się obcych akcentów, np. Meryl Streep polskiego zaśpiewu. Węgierski akcent Brody’ego w „Brutaliście” za to był stworzony przez sztuczną inteligencję.

Można by spekulować, że w nowoczesnym świecie trudno sobie bez AI poradzić i znajdować przykłady, kiedy sztuczna inteligencja może pomóc (zapomniany element scenografii po zakończeniu zdjęć, niebywały wypadek z utraconym fragmentem ścieżki audio, tak, szyjemy trochę), ale stworzenie całego sposobu wyrażania się i zmiksowanie głosu aktorki z głosem piosenkarki (francuskiej wykonawczyni Camille), żeby „poszerzyć jej zakres wokalny”, a następnie przyznanie stauetek w kategoriach, na które taki proces miał olbrzymi wpływ, to fatalny kierunek dla przemysłu filmowego.

Dodajmy do tego wszystkiego zawód w postaci prowadzącego galę Conana O’Briena, którego żarty były tak wygładzone i nieśmieszne, że aż przykro było ich słuchać znając możliwości tego fantastycznego komika, przedziwny hołd dla strażaków, w którym kilkoro z nich przeczytało napisane dla nich żarty i mamy przepis na przeciętną galę.

Anyway, oto pełna lista zwycięzców i nominacji